Yemek saatleri düzenli olmalıdır.

Çocuk sofrada diğer aile bireyleri ile birlikte oturmalıdır.

Anne veya baba sofrada yemek konusunda seçici veya aşırı titiz davranmamalıdır.

Öğün aralarında çocuğun iştahını olumsuz yönde etkileyecek besinler verilmemelidir.

Şeker ve çikolata ödül olarak sunulmamalı; bunun diğer aile bireyleri tarafından da uygulanması sağlanmalıdır.

Çocuk az yemek yeme davranışı gösteriyorsa öğün sayıları arttırılmalıdır.

Az yemek yiyen çocuklarda besinin enerji ve içerik yönünden daha zengin hale getirilmesi sağlanmalıdır.

Mümkünse ‘’çocuğun ben acıktım’’ demesine izin verilmelidir. (Çocuk bir yiyecek istediğinde ‘’acıktın mı?’’ diye sorulabilir.)

Sofra oyun alanı değildir. Çocuğun oyuna doyması çok önemlidir. Çocuğun oyun için zamanı varsa iştahlı ve sorunsuz yemek yer.

Besinlerin sunumu çocuk için eğlenceli hale getirilebilir. Ancak sürekli oyun ile beslenmemesi sağlanmalıdır.

Çocuğa beslenmenin yararları anlatılmalıdır.

Çocuk kendi yemek istediğinde engel olunmamalıdır ve bunun için cesaretlendirilmelidir.

Mümkünse onun seçim yapmasına izin verilmeli; çocuğun yaşı uygun ise kendi tüketeceği miktarı kendisinin belirlemesi sağlanmalıdır.

Çocuk yemek yemediğinde incitici iğneleyici sözler söylenmemelidir.

Yemekle ilgili uyarı yemek sırasında değil; yemekten önce veya sonra yapılmalıdır.

Çocuğun yemek yemesi ile ilgili durumu mümkünse çocuğun yanında konuşulmamalıdır.

Yemekle ilgili bir ceza verilmemeli; yemek yediğinde ödül verilmemelidir.

Çocuk besini reddettiyse ısrar edilmemeli. Ara ara reddettiği besin tekrar denenebilir.

Düzenli fiziksel aktivite yapması sağlanmalıdır

Her çocuk birbirinden farklıdır. Çocukların büyüme hızları da birbirinden farklıdır. Bu nedenle birbirleri ile kıyaslanmamalıdır.