Corona Günlerinde Boşanmış Ebeveyn- Çocuk İlişkileri ve Oyunlar
Dünyada salgın şeklinde yayılan coronavirüs nedeniyle çok detaylı korunma tedbirleri alındı. Dünya ülkeleri; vatandaşlarını korumak için en önemli tedbirlerin içinde sosyal mesafelenmeyi yürürlüğe koydu. Virüs hızla yayılıyor ve herkesin çok dikkatli olması gerekiyor. Bireysel önlemler çok önemli.
Hepimizin en kıymetlileri; çocuklarımız... Boşanmış ebeveynler; çocuklarının sağlıkları( taşıyıcı ) ve dolayısıyla toplum sağlığı için çocuklarından biraz uzak kalabilmeyi göze alabilmeliler. İki aile arasında gidip; gelen çocuklar; aile büyüklerini de doğrudan etkileyebilecek hastalık durumları yaratabilirler. Çocuklarımız için her türlü fedakarlık içinde değil miyiz? İçinde bulunduğumuz bu durumda en fazla fedakarlık yapmamız gereken bir durum. Eşler; bunu birbirlerine yapılan bir kapris durumu olarak değerlendirmemeliler. İletişim araçları güçlü... görüntülü görüşmeler yapma; sık sık sesini duyma; bunları yapamıyorsa bile; canından olan çocuğunun sağlıklı olduğunu bilme bile; bizi rahatlatıcı olmalıdır.
Eski eşler; çocuklarını birbirlerine karşı kullanmamalıdır. Biraz sabır gerekmekte ve güzel günlerin yakında olduğunu düşünerek; sağlığımız için yapmamız gerekenlere odaklanmalıyız. Ülkeler arasında sınırlar kapatılıyor; bu bir şaka değil! Herkes evinde... Ağır bir hastalık durumu olsa; çocuğumuzu hafta sonu göremeyebiliyoruz. Ya da hafta içinde kaldığı ebeveyn yanında; çocuk kalmak durumunda olabiliyor. Şimdi de böyle olduğunu; hatta çok daha zorlayıcı durumlar yaşadığımızı bilerek uygun davranış içinde olup; mahkemeleri; icra dairelerini meşgul etmemeliyiz.
Koronavirüslü günler yaşarken; evlerde kurulu bir düzen olması gerekiyor. Mümkün olduğu kadar dışarısı ile ilişkiler zorunlu olmadıkça sınırlanıyor. Evden yalnız bir kişinin toplu alış-verişi yapması gerekiyor.
Yetişkinler için bulaşıcı olması muhtemel ve ikincil hastalığı olanlar için öldürücü sonuçları olabiliyor.
Şimdi haberleşme imkanları; görüntülü şekilde ve anlık olabiliyor; teknolojinin nimetlerinden yararlanıp; bu süreci yetişkin olarak; biz sorun haline getirmezsek; çocuğumuz da bizim algımızda olur ve o da bu durumu kendisinin yaşadığı bir güçlük olarak algılamaz. Bizede olumsuz yansımalar gelmez. Karşımızda huzursuz; kaygıları ve korkuları yüksek olan; çaresizlik duygusu içinde kıvranan bir çocuğumuzun olmasını istemiyorsak; kendi davranışlarımıza ve çocuğumuza yaklaşımımıza dikkat etmeliyiz.
Bazı durumlara da şükür içinde olmalıyız. Eğer çocuğumuz sağlıklıysa; onunla birlikte olan ebeveyn; çocuğumuza bakabiliyorsa; onunla iyi zaman geçirebiliyorsa; çocuğun; fiziksel koşulları iyiyse bir art niyet aramadan; sabır göstererek; bu günlerin geçmesini beklemeliyiz. Çocuğun ebeveynler arasında gidip; gelmesi bu virüste çocuğun taşıyıcı
özelliğinden ötürü yalnızca ailemize değil; topluma da zarar verici olacaktır.
Çocuğu ile ilişkide olmak isteyen ebeveyn; yaşına göre görüntülü olarak; oyunlar oynayabilir; sohbet edebilir. Kelime oyunları; origami; masal anlatımı; öykü tamamlama; birlikte öykü oluşturma gibi etkinlikler yapabilirler. Bizi çocuklar yönlendirebilir. Tüm oyunlarda keskin kurallara bağlı kalmayabiliriz; benzer oyunları çocuğumuzla birlikte oluşturabiliriz. Bu şekilde bilişsel gelişimine de destek olmuş oluruz. Tekerlemeler söyleyebiliriz; parmak oyunları oynayabiliriz. Biraz daha büyük çocuklarımızla; bir konu belirleyip; o konu üzerine konuşabiliriz. Bir sözcük seçip; içinde o sözcüğü kullanıp; tümceler üretebiliriz.
Farklılık katmak bizim elimizde; bazen olanaksızlıklar; bizlerin ve çocuğumuzun daha buluşçu olmasına destek verir. Hayal gücünü zenginleştirir; dil becerilerini geliştirir.
Çocuk açısından duruma bakarsak; ebeveyn arasındaki gerginlik durumu çocukları çok olumsuz etkilemekte; duygusal ve davranış problemlerine yol açmaktadır. Çocukları küçük olan ebeveynler; boşandıkları eşleri ile en azından; çocukları 18 yaşına gelinceye kadar iletişim içinde olacaklarını bilmeliler ve çocukları için sinirli; stresli; gergin ortam yaratmamaya özen göstermelilerdir. Çocuklarımıza da diğer ebeveynle birlikte olmak için biraz zamana gerek olduğu kavratılmalı. Çocuklarla; yaşına göre oyun oynayarak; iletişim içinde olarak; birlikte ev işi; etkinlik; kitap- dergi okuma gibi faaliyetler içinde olarak; güzel zaman geçirmeyi etkin şekilde uygulamaya alabiliriz. Çocuklar için aslında ev içinde yaşama sanatını geliştirme; kendilerinin üretebilecekleri faaliyetleri uygulama fırsatı olarak düşünebiliriz. Çocuklarımızda; öfke; saldırganlık; içe kapanma; özgüven düşüklüğü; kaygı; korku; alt ıslatma; yalancılık; kekemelik; söz dinlememe; uykudan ağlayarak uyanma gibi problemlerin yaşanmasını istemiyorsak; ebeveyn olarak sabırlı ve yapıcı duygular içinde olmayı seçmeliyiz. Dünya yerinden oynadı; alınan tedbirler; global. Ebeveyn olarak bizde payımıza düşen tedbiri alıp; anlayışlı; toplum sağlığına katkıda olan birey olarak; çocuklarımızla birlikte olmayı biraz erteleyerek ‘’geç olsun da güç olmasın’’ duygusu içinde sakin olmaya davet etmek istiyorum; sevgilerle; sağlıklı günler dilerim.
Hepimizin en kıymetlileri; çocuklarımız... Boşanmış ebeveynler; çocuklarının sağlıkları( taşıyıcı ) ve dolayısıyla toplum sağlığı için çocuklarından biraz uzak kalabilmeyi göze alabilmeliler. İki aile arasında gidip; gelen çocuklar; aile büyüklerini de doğrudan etkileyebilecek hastalık durumları yaratabilirler. Çocuklarımız için her türlü fedakarlık içinde değil miyiz? İçinde bulunduğumuz bu durumda en fazla fedakarlık yapmamız gereken bir durum. Eşler; bunu birbirlerine yapılan bir kapris durumu olarak değerlendirmemeliler. İletişim araçları güçlü... görüntülü görüşmeler yapma; sık sık sesini duyma; bunları yapamıyorsa bile; canından olan çocuğunun sağlıklı olduğunu bilme bile; bizi rahatlatıcı olmalıdır.
Eski eşler; çocuklarını birbirlerine karşı kullanmamalıdır. Biraz sabır gerekmekte ve güzel günlerin yakında olduğunu düşünerek; sağlığımız için yapmamız gerekenlere odaklanmalıyız. Ülkeler arasında sınırlar kapatılıyor; bu bir şaka değil! Herkes evinde... Ağır bir hastalık durumu olsa; çocuğumuzu hafta sonu göremeyebiliyoruz. Ya da hafta içinde kaldığı ebeveyn yanında; çocuk kalmak durumunda olabiliyor. Şimdi de böyle olduğunu; hatta çok daha zorlayıcı durumlar yaşadığımızı bilerek uygun davranış içinde olup; mahkemeleri; icra dairelerini meşgul etmemeliyiz.
Koronavirüslü günler yaşarken; evlerde kurulu bir düzen olması gerekiyor. Mümkün olduğu kadar dışarısı ile ilişkiler zorunlu olmadıkça sınırlanıyor. Evden yalnız bir kişinin toplu alış-verişi yapması gerekiyor.
Yetişkinler için bulaşıcı olması muhtemel ve ikincil hastalığı olanlar için öldürücü sonuçları olabiliyor.
Şimdi haberleşme imkanları; görüntülü şekilde ve anlık olabiliyor; teknolojinin nimetlerinden yararlanıp; bu süreci yetişkin olarak; biz sorun haline getirmezsek; çocuğumuz da bizim algımızda olur ve o da bu durumu kendisinin yaşadığı bir güçlük olarak algılamaz. Bizede olumsuz yansımalar gelmez. Karşımızda huzursuz; kaygıları ve korkuları yüksek olan; çaresizlik duygusu içinde kıvranan bir çocuğumuzun olmasını istemiyorsak; kendi davranışlarımıza ve çocuğumuza yaklaşımımıza dikkat etmeliyiz.
Bazı durumlara da şükür içinde olmalıyız. Eğer çocuğumuz sağlıklıysa; onunla birlikte olan ebeveyn; çocuğumuza bakabiliyorsa; onunla iyi zaman geçirebiliyorsa; çocuğun; fiziksel koşulları iyiyse bir art niyet aramadan; sabır göstererek; bu günlerin geçmesini beklemeliyiz. Çocuğun ebeveynler arasında gidip; gelmesi bu virüste çocuğun taşıyıcı
özelliğinden ötürü yalnızca ailemize değil; topluma da zarar verici olacaktır.
Çocuğu ile ilişkide olmak isteyen ebeveyn; yaşına göre görüntülü olarak; oyunlar oynayabilir; sohbet edebilir. Kelime oyunları; origami; masal anlatımı; öykü tamamlama; birlikte öykü oluşturma gibi etkinlikler yapabilirler. Bizi çocuklar yönlendirebilir. Tüm oyunlarda keskin kurallara bağlı kalmayabiliriz; benzer oyunları çocuğumuzla birlikte oluşturabiliriz. Bu şekilde bilişsel gelişimine de destek olmuş oluruz. Tekerlemeler söyleyebiliriz; parmak oyunları oynayabiliriz. Biraz daha büyük çocuklarımızla; bir konu belirleyip; o konu üzerine konuşabiliriz. Bir sözcük seçip; içinde o sözcüğü kullanıp; tümceler üretebiliriz.
Farklılık katmak bizim elimizde; bazen olanaksızlıklar; bizlerin ve çocuğumuzun daha buluşçu olmasına destek verir. Hayal gücünü zenginleştirir; dil becerilerini geliştirir.
Çocuk açısından duruma bakarsak; ebeveyn arasındaki gerginlik durumu çocukları çok olumsuz etkilemekte; duygusal ve davranış problemlerine yol açmaktadır. Çocukları küçük olan ebeveynler; boşandıkları eşleri ile en azından; çocukları 18 yaşına gelinceye kadar iletişim içinde olacaklarını bilmeliler ve çocukları için sinirli; stresli; gergin ortam yaratmamaya özen göstermelilerdir. Çocuklarımıza da diğer ebeveynle birlikte olmak için biraz zamana gerek olduğu kavratılmalı. Çocuklarla; yaşına göre oyun oynayarak; iletişim içinde olarak; birlikte ev işi; etkinlik; kitap- dergi okuma gibi faaliyetler içinde olarak; güzel zaman geçirmeyi etkin şekilde uygulamaya alabiliriz. Çocuklar için aslında ev içinde yaşama sanatını geliştirme; kendilerinin üretebilecekleri faaliyetleri uygulama fırsatı olarak düşünebiliriz. Çocuklarımızda; öfke; saldırganlık; içe kapanma; özgüven düşüklüğü; kaygı; korku; alt ıslatma; yalancılık; kekemelik; söz dinlememe; uykudan ağlayarak uyanma gibi problemlerin yaşanmasını istemiyorsak; ebeveyn olarak sabırlı ve yapıcı duygular içinde olmayı seçmeliyiz. Dünya yerinden oynadı; alınan tedbirler; global. Ebeveyn olarak bizde payımıza düşen tedbiri alıp; anlayışlı; toplum sağlığına katkıda olan birey olarak; çocuklarımızla birlikte olmayı biraz erteleyerek ‘’geç olsun da güç olmasın’’ duygusu içinde sakin olmaya davet etmek istiyorum; sevgilerle; sağlıklı günler dilerim.