Çocukların Odası Kaç Yaşına Kadar Ayrılmalıdır?
Anne Baba Kaç Yaşına Kadar Çocuk ile odasını ayırmalıdır?
Özellikle bebekler ilk doğdukları andan itibaren Anne ve Babalarının odalarında uyumaktadır. Bu sadece bebeğe değil Anne ve Babayada güven aşılamaktadır. Bebekler Aileleriyle uyuduklarında daha huzurlu ve sakin olmaktadır. Ayrıca bebeğin ilk güvenli üssünün yani Annesinin yanında olması ileriki yaşam evrelerini de olumlu yönde etkileyerek sağlıklı bir birey olmasını sağlayacaktır. Geceleri uyandıklarında Annelerini yanlarında hissetmeleri bebekleri rahatlatacak; anneyede kolaylık sağlayacaktır. Anneler bebeklerinin nefesini duyarak kaygılanmayacak ve yavrularının güvende olduğunu hissedeceklerdir.
Çocuğun odasını ayırma
İsviçre’de yapılan uzun süreli araştırma bize bebeklerin 3 yaşına kadar anne-babalarının odasında uyumaları gerekliliğini göstermektedir. Bu anne-bebek arasındaki bağın ve güvenin oluşumunda kritik bir dönem olarak görülmektedir. 3 yaşından itibaren çocuk odasına geçiş için bir alıştırma döneminin olması gerekir. Bu alıştırma yavaş yavaş yapılarak çocuğun güveninin zedelenmemesi önem arz etmekte ve psikolojisi için önemli olduğu unutulmamalıdır. İlk olarak çocuk için hazırlanan odada Anne ve Çocuk oyun oynamalı; çocuğun odasına güven duyması ve mekân olarak kabul etmesi sağlanmalıdır. 2-4 yaş çocuklarda oyun dönemidir ve oyunlarda birçok şeyi fantazileştirerek oyunlarına yansıtmaktadırlar. Burada Anne oyunu bir araç olarak kullanarak -Örneğin; oyuncak bir bebeği kullanarak “onunda artık yalnız uyumak istediğini”; çocuk dili seviyesinde anlatarak dolaylı yoldan çocuğa aktarması adaptasyon döneminde kolaylık sağlayacaktır. Özellikle öğle uykusu çocuk odasında yapılarak bu durum pekiştirilmelidir. Çocuk uyandığında tekrar annesinin yanına gelmesiyle güven duymayı ve odasını benimsemeye başlayacaktır. Burada önem arzeden çocuğu odaya alıştırma döneminin uzun süreye yayılarak gerçekleştirilmesidir. 3;5-4 yaşından itibaren çocuk akşamlarıda kendi odasında uyuması konusunda kararlı bir duruş sergilenmesidir. Günümüzde Bebek Telsizi gibi teknolojiler kullanılarak çocuk uyandığında hızlı bir şekilde yanına gidilerek sürecin daha sağlıklı işlemesi sağlanabilir.
Bütün bu yapılanlar doğru şekilde gerçekleşse dahi çocuk geceleri ağlıyorsa aile kararlı olmallıdır. Bir kere kendi odanıza alınan çocuk alıştırma döneminin tekrar başlamasına ve sürecin daha sancılı olacağını; hem çocuğun hem de ailenin yıpranacağının işareti olacaktır. Çocuk ağladığında; çocuğun yanına giden yetişkin üzüntülü ve kaygılı bir yüz ifadesi kullanılmamalıdır. Sakin bir şekilde çocuğun yanında kalınarak tekrar uyuması sağlanmalıdır. Ritüeller çocuğa huzur ve güven vermektedir. Kısa bir masal anlatmak (okumak değil) veya bir ninni söylemek çocuğu rahatlatarak uyumasına ve odasına alışmasına olanak verecektir.
Okul öncesi dönemin de kendi içinde bir ergenlik dönemi olduğu unutulmamalıdır. Çocuk cinsel kimliğinin oluşacağı bu yaşlarda; çocuğun kendisini araştırmasına olanak verilerek sağlıklı bir birey olmasının önü açılmalıdır. Bir çok ilişkide; annelerin çocukları ile ayrı uyuyarak; eşin ve ilişkisinin kötüye gittiği yönündedir. Anne-Baba odasının özel bir oda olduğu ve mahremiyet teşkil ettiği okul öncesi dönemde öğretilmeli bunun öğretilme aşamasının ilk basamağı olan çocuğun kendi odasında uyumasının kararlılıkla yerine getirilmesi gerekmektedir. Bu şekilde çocuk zaman geçtikçe kendi odasında uyumaya alışarak benimseyecektir. Önemli olan bu süreci iyi yönetebilmeli ve kararlı olunmasıdır. Anne ve baba ortak bir dil kullanarak durumu kolay hale getirebilir.
Özellikle bebekler ilk doğdukları andan itibaren Anne ve Babalarının odalarında uyumaktadır. Bu sadece bebeğe değil Anne ve Babayada güven aşılamaktadır. Bebekler Aileleriyle uyuduklarında daha huzurlu ve sakin olmaktadır. Ayrıca bebeğin ilk güvenli üssünün yani Annesinin yanında olması ileriki yaşam evrelerini de olumlu yönde etkileyerek sağlıklı bir birey olmasını sağlayacaktır. Geceleri uyandıklarında Annelerini yanlarında hissetmeleri bebekleri rahatlatacak; anneyede kolaylık sağlayacaktır. Anneler bebeklerinin nefesini duyarak kaygılanmayacak ve yavrularının güvende olduğunu hissedeceklerdir.
Çocuğun odasını ayırma
İsviçre’de yapılan uzun süreli araştırma bize bebeklerin 3 yaşına kadar anne-babalarının odasında uyumaları gerekliliğini göstermektedir. Bu anne-bebek arasındaki bağın ve güvenin oluşumunda kritik bir dönem olarak görülmektedir. 3 yaşından itibaren çocuk odasına geçiş için bir alıştırma döneminin olması gerekir. Bu alıştırma yavaş yavaş yapılarak çocuğun güveninin zedelenmemesi önem arz etmekte ve psikolojisi için önemli olduğu unutulmamalıdır. İlk olarak çocuk için hazırlanan odada Anne ve Çocuk oyun oynamalı; çocuğun odasına güven duyması ve mekân olarak kabul etmesi sağlanmalıdır. 2-4 yaş çocuklarda oyun dönemidir ve oyunlarda birçok şeyi fantazileştirerek oyunlarına yansıtmaktadırlar. Burada Anne oyunu bir araç olarak kullanarak -Örneğin; oyuncak bir bebeği kullanarak “onunda artık yalnız uyumak istediğini”; çocuk dili seviyesinde anlatarak dolaylı yoldan çocuğa aktarması adaptasyon döneminde kolaylık sağlayacaktır. Özellikle öğle uykusu çocuk odasında yapılarak bu durum pekiştirilmelidir. Çocuk uyandığında tekrar annesinin yanına gelmesiyle güven duymayı ve odasını benimsemeye başlayacaktır. Burada önem arzeden çocuğu odaya alıştırma döneminin uzun süreye yayılarak gerçekleştirilmesidir. 3;5-4 yaşından itibaren çocuk akşamlarıda kendi odasında uyuması konusunda kararlı bir duruş sergilenmesidir. Günümüzde Bebek Telsizi gibi teknolojiler kullanılarak çocuk uyandığında hızlı bir şekilde yanına gidilerek sürecin daha sağlıklı işlemesi sağlanabilir.
Bütün bu yapılanlar doğru şekilde gerçekleşse dahi çocuk geceleri ağlıyorsa aile kararlı olmallıdır. Bir kere kendi odanıza alınan çocuk alıştırma döneminin tekrar başlamasına ve sürecin daha sancılı olacağını; hem çocuğun hem de ailenin yıpranacağının işareti olacaktır. Çocuk ağladığında; çocuğun yanına giden yetişkin üzüntülü ve kaygılı bir yüz ifadesi kullanılmamalıdır. Sakin bir şekilde çocuğun yanında kalınarak tekrar uyuması sağlanmalıdır. Ritüeller çocuğa huzur ve güven vermektedir. Kısa bir masal anlatmak (okumak değil) veya bir ninni söylemek çocuğu rahatlatarak uyumasına ve odasına alışmasına olanak verecektir.
Okul öncesi dönemin de kendi içinde bir ergenlik dönemi olduğu unutulmamalıdır. Çocuk cinsel kimliğinin oluşacağı bu yaşlarda; çocuğun kendisini araştırmasına olanak verilerek sağlıklı bir birey olmasının önü açılmalıdır. Bir çok ilişkide; annelerin çocukları ile ayrı uyuyarak; eşin ve ilişkisinin kötüye gittiği yönündedir. Anne-Baba odasının özel bir oda olduğu ve mahremiyet teşkil ettiği okul öncesi dönemde öğretilmeli bunun öğretilme aşamasının ilk basamağı olan çocuğun kendi odasında uyumasının kararlılıkla yerine getirilmesi gerekmektedir. Bu şekilde çocuk zaman geçtikçe kendi odasında uyumaya alışarak benimseyecektir. Önemli olan bu süreci iyi yönetebilmeli ve kararlı olunmasıdır. Anne ve baba ortak bir dil kullanarak durumu kolay hale getirebilir.