Çocuklarda Okula Başlama Sürecinde Anne Baba Tutumu
Okula başlama dönemi hem aileler hem de çocuklar için heyecan verici bir süreçtir. Hazırlık aşaması; okul için alınacaklar; yapılacaklar ve yeni bir düzen oldukça yoğun bir dönem olarak hayatlarına girer. Çevrelerinden duydukları büyüyünce okula gideceksin cümlesi artık gerçek hale gelmektedir ve bu hedeflenen duruma ulaşmanın mutluluğu heyecan ve sevinç yaratır.
bunun yanında yeni bir ortam ve yeni insanlarla tanışmak keyifli aynı zamanda bilinmezlikten ötürü bir miktar kaygı yaratabilen bir süreç olarak kendisini gösterir. Okul açılmadan 1 gün öncesine kadar mutlu; heyecanlı olan çocuk; okul günü kendisini bir miktar tedirgin;kaygılı bilinmezlikten ötürü stresli hissedebilir. Henüz yaşamadığı bir deneyim olan yeni hayatı anlatıldığında keyifli olsa da okula gidileceği gün yeni bir öğretmen; yeni arkadaşlar ve yeni kurallarla oluşan bir düzen olarak zihninde soru işaretleri barındırır.
İlk hafta çocuk için daha çok uyum haftası olarak nitelendirilir. ilk gün her zaman için kaygının en yoğun olduğu gündür. o gün tanımadığı bir çevrede güvende hissettiği ailesinden uzaklaşmanın ve diğer uzaklaşan çocuklarla birlikte kendisini yalnız ve üzgün hissedebilir. bu durum geçicidir öğretmenini tanıdıkça ve arkadaş edinmeye başladıkça giderek azalan bir süreç olur. İlk günlerde çocuk daha çok bulunduğu ortamı gözlemler. Bazı çocuklar ilk günden arkadaş bulabilir; öğretmeni ile kolayca iletişime geçebilir ve hemen adapte olabilir.
Bazı çocuklar içinse bu durum biraz daha uzun sürmektedir. Çocuğun mizacına ve kişilik özelliklerine göre değişim gösteren bu durumda anne babaların dikkat etmesi gereken en önemli süreç çocukları için kendi yaşadıkları duygulanımların çocukların yeni hayatlarına adapte olma süreçlerinde ne kadar etkili olduğunu görebilmeleridir. Sadece çocuğun yaşadığı yeni bir süreç olarak gözükse de anne ve baba içinde çocuğun yaşadığı bu duygusal dalgalanma etkileyici bir niteliktedir. Eğer çocukları İlk günlerde arkadaş bulamaz ve okula adapte olmakta zorlanırsa çocuğun annesi kaygı hissedebilir. Çocuğunun yaşadığı süreci desteklemek adına bazen aşırı destekleyici bazen de baskılayıcı tutum sergiler ise çocuğun normalde gelişmesi gereken adaptasyon süreci farklılaşmakta ve çocuğun kaygısını tetikleyerek artmasına neden olmaktadır. Bu durum çocuğun uyum sağlama sürecinin tamamlanmasına engel olmaktadır. Ailelerin bu konuda dikkat etmesi gereken önemli kısımlar şunlardır: Çocuklarının yaşadıkları süreci izlemeleri ve kendi duygulanımlarını fark etmelidirler. Çocuklarını yaşadıkları bu değişimi izlemek kadar kendilerinin etkilenme süreçlerini gözlemlemelidir. Yaşanılan durumun kişide nasıl bir düşünce ve duygu ortaya çıkardığını fark edilmesi bununla ilgili kontrolün sağlanması çocuğa yaklaşımı da olumlu olarak etkileyecektir. Çocuklar yaşadığı süreçte neler düşündüklerini ve neler hissettiklerini paylaşmaları konusunda cesaretlendirilir. Yaşadığı heyecan ve mutluluk kadar tedirginlik ve keyifsizlik hislerinin bu döneme özgü olabileceği bilinmelidir. Çocuğa karşı anlayışlı; kabullenici ve sakinleştirici yaklaşmak anlatılanları (eğer ciddi bir durum yoksa) normalleştirerek onu anladığınızı hissettirebilmek gerekmektedir.
Eğer bütün bu süreci sakince izlemenize; çocuğa karşı destekleyici ve anlayışlı olmanıza rağmen adapte olmakta zorlandığını görüyorsanız ilk olarak kendi sınıf öğretmeninden ve okul rehber öğretmeninden destek almanız yararlı olacaktır. Onlar bu süreci sağlıklı atlatabilmeniz için gerekli desteği verebilir ancak okul desteğine rağmen çözülemeyen uyum sorunlarını mutlaka bir uzmana danışarak çözmek için çalışılması önemlidir.
bunun yanında yeni bir ortam ve yeni insanlarla tanışmak keyifli aynı zamanda bilinmezlikten ötürü bir miktar kaygı yaratabilen bir süreç olarak kendisini gösterir. Okul açılmadan 1 gün öncesine kadar mutlu; heyecanlı olan çocuk; okul günü kendisini bir miktar tedirgin;kaygılı bilinmezlikten ötürü stresli hissedebilir. Henüz yaşamadığı bir deneyim olan yeni hayatı anlatıldığında keyifli olsa da okula gidileceği gün yeni bir öğretmen; yeni arkadaşlar ve yeni kurallarla oluşan bir düzen olarak zihninde soru işaretleri barındırır.
İlk hafta çocuk için daha çok uyum haftası olarak nitelendirilir. ilk gün her zaman için kaygının en yoğun olduğu gündür. o gün tanımadığı bir çevrede güvende hissettiği ailesinden uzaklaşmanın ve diğer uzaklaşan çocuklarla birlikte kendisini yalnız ve üzgün hissedebilir. bu durum geçicidir öğretmenini tanıdıkça ve arkadaş edinmeye başladıkça giderek azalan bir süreç olur. İlk günlerde çocuk daha çok bulunduğu ortamı gözlemler. Bazı çocuklar ilk günden arkadaş bulabilir; öğretmeni ile kolayca iletişime geçebilir ve hemen adapte olabilir.
Bazı çocuklar içinse bu durum biraz daha uzun sürmektedir. Çocuğun mizacına ve kişilik özelliklerine göre değişim gösteren bu durumda anne babaların dikkat etmesi gereken en önemli süreç çocukları için kendi yaşadıkları duygulanımların çocukların yeni hayatlarına adapte olma süreçlerinde ne kadar etkili olduğunu görebilmeleridir. Sadece çocuğun yaşadığı yeni bir süreç olarak gözükse de anne ve baba içinde çocuğun yaşadığı bu duygusal dalgalanma etkileyici bir niteliktedir. Eğer çocukları İlk günlerde arkadaş bulamaz ve okula adapte olmakta zorlanırsa çocuğun annesi kaygı hissedebilir. Çocuğunun yaşadığı süreci desteklemek adına bazen aşırı destekleyici bazen de baskılayıcı tutum sergiler ise çocuğun normalde gelişmesi gereken adaptasyon süreci farklılaşmakta ve çocuğun kaygısını tetikleyerek artmasına neden olmaktadır. Bu durum çocuğun uyum sağlama sürecinin tamamlanmasına engel olmaktadır. Ailelerin bu konuda dikkat etmesi gereken önemli kısımlar şunlardır: Çocuklarının yaşadıkları süreci izlemeleri ve kendi duygulanımlarını fark etmelidirler. Çocuklarını yaşadıkları bu değişimi izlemek kadar kendilerinin etkilenme süreçlerini gözlemlemelidir. Yaşanılan durumun kişide nasıl bir düşünce ve duygu ortaya çıkardığını fark edilmesi bununla ilgili kontrolün sağlanması çocuğa yaklaşımı da olumlu olarak etkileyecektir. Çocuklar yaşadığı süreçte neler düşündüklerini ve neler hissettiklerini paylaşmaları konusunda cesaretlendirilir. Yaşadığı heyecan ve mutluluk kadar tedirginlik ve keyifsizlik hislerinin bu döneme özgü olabileceği bilinmelidir. Çocuğa karşı anlayışlı; kabullenici ve sakinleştirici yaklaşmak anlatılanları (eğer ciddi bir durum yoksa) normalleştirerek onu anladığınızı hissettirebilmek gerekmektedir.
Eğer bütün bu süreci sakince izlemenize; çocuğa karşı destekleyici ve anlayışlı olmanıza rağmen adapte olmakta zorlandığını görüyorsanız ilk olarak kendi sınıf öğretmeninden ve okul rehber öğretmeninden destek almanız yararlı olacaktır. Onlar bu süreci sağlıklı atlatabilmeniz için gerekli desteği verebilir ancak okul desteğine rağmen çözülemeyen uyum sorunlarını mutlaka bir uzmana danışarak çözmek için çalışılması önemlidir.