An a Odaklanmak: Hız Felakettir;yavaşla
Modern yaşamın getirdiği en önemli yüklerden biri de hiçbir şeye yetişememek. Daha doğrusu her şeye yetişmek için çok hızlanmak. Esasen hız felakettir olgusunu hepimiz kabul ederiz ama buna yalnızca trafikte dikkat etmek gerekir gibi çok yanlış bir algıya da sahibiz.
Her alanda yavaşlamaya; dinginleşmeye fazlasıyla ihtiyacımız var. Bütün ruh sağlığı araştırmaları bize gösteriyor ki; şehirlerde ruh sağlığı oldukça bozulmuş durumda. Özellikle kırsalla kıyasladığımızda oranın ne kadar ciddi olduğunu bir kez daha görüyoruz.Bunun ilk sebebi kent hayatının insanda meydana getirdiği sıkışma duygusudur. İnsanlar belirli bir alana yoğun bir şekilde hapsedilmenin; tıkılmanın; tıkışmanın sıkıntılarını yaşarlar. Kentlerdeki kalabalık ortam insan ruhuna iyi gelen bir şey değildir.
Tabii şehir yaşamındaki stres ve hız da insan ruhunu ciddi şekilde yorar. Büyük şehirler için düşünecek olursak; işimize 2 saatte gidip 2 saatte döndüğümüz; saatlerimizi trafikte geçirdiğimiz bir hayat akışımız var. Bu seyir insana göre değildir ve yıpratıcıdır. Ayrıca bu yoğun koşuşma eşimize; çocuğumuza; sevdiklerimize yeterince vakit ayırmamızın önündeki en Bu alana reklam vermek için tıklayınız büyük engeldir. Ruh sağlığımızı sevdiklerimizle; ailemizle; çocuklarımızla bol zaman geçirerek; günlük hayatın sıkışmışlığından kendimizi koruyarak; doğayı hissederek ama en önemlisi acele etmeyerek koruyabiliriz.
Hepimiz bir yerlere yetişme; bir şeyleri yakalama; kaçırmama telaşıyla günlerimizi geçiriyoruz. Bu koşuşmalar içerisinde ruhumuzu nasıl hırpaladığımızın farkında bile değiliz. Oysa yapılması gereken ruhumuzu ön plana çıkararak; bir zamansızlık algısı oluşturarak yaşadığımız ana odaklanmaktır. Bu an a odaklanma söylemini de geçmiş için kafa yorma; gelecek için de plan yapma şeklinde anlamamak gerekir.
Gününü gün etmek; hiçbir şeyi önemsememek değildir sadece. Hayatı şu an da var olarak yaşayabileceğimizi söyler AN A ODAKLANMAK. Aylaklık etmeye; kendimizi dinlemeye; sevdiklerimizle olmaya muhakkak zamanlar oluşturmaktır an a odaklanmak’ ‘Çünkü An ı yaşayan kişi yaşadığı her dakikaya; her saniyeye odaklıdır; yaptığı işe tam anlamıyla konsantredir; işini tıpkı bir cerrah titizliğinde yapar; ne bir kaplumbağa kadar yavaştır ne de tavşan gibi nefes nefese; alelacele; koşarak keyif almadan ve farkındalıksızdır…
Hiç telaşlı değildir; en uygun hızda ve en verimli bir şekilde tamamlar işini...Her yere; her şeye yetişecez derken yaşamı ıskaladığımızın farkına varmalıyız. Yavaşlamalı; dinginleşmeli ve kendimizi fark edip; duyabilmeliyiz. En önemli yolculuğun içsel yolculuk olduğunu hatırlayıp; iç sesimizi dinleyebilmeliyiz. Ruhumuzun ihtiyaçlarını en az bedenimizin ihtiyaçları kadar önemseyip; değer vermeliyiz.Her aldığımız nefeste bunun büyük bir nimet olduğunu fark etmeli ve yaşamımızı buna göre tekrardan dizayn etmeliyiz. Seneca nın da belirttiği gibi;" Hayatta en büyük engel; beklemektir.
Daha sonra gelecek olan her şey bu belirsizliğin alanına girer ve bekler. O zaman şu andan itibaren anı yaşayın…"Şu işi bitireyim seveceğim; bankada şu kadar param biriksin gezeceğim; şu mevkiye geleyim çocuğuma; eşime; dostuma zaman ayıracağım derken bir bakmışınız her şey için çok geç. Bu yüzden yavaşlayın; önce kendinize sonra sevdiklerinize zaman ayırın; an a daha fazla odaklanın. Büyük filozof M.Aurelius un şu veciz sözleriyle koyalım noktayı; Ne kadar uzun yaşarsan yaşa; herkesin kendi yaşamını kaybedeceğini; kaybetmekte olduğu yaşamdan başka bir yaşamı olmadığını unutma. Bu nedenle de en uzun yaşam da en kısa yaşam da aynı sonuca varır.
Çünkü şimdiki zaman herkes için aynıdır; bu nedenle geçip giden şey de aynı şeydir. Aslında kaybedilen şey sadece şimdiki zamandır. Hiç kimse geçmişi ve geleceği kaybedemez. Kimse bir insandan sahip olmadığı bir şeyi alamaz. Bir insan hangi yaşta ölürse ölsün aynı şeyi kaybeder. Şimdiki an kaybedeceğimiz tek şeydir. Çünkü sahip olduğumuz tek şeydir. Hiç kimse sahip olmadığı şeyi kaybedemez.
Her alanda yavaşlamaya; dinginleşmeye fazlasıyla ihtiyacımız var. Bütün ruh sağlığı araştırmaları bize gösteriyor ki; şehirlerde ruh sağlığı oldukça bozulmuş durumda. Özellikle kırsalla kıyasladığımızda oranın ne kadar ciddi olduğunu bir kez daha görüyoruz.Bunun ilk sebebi kent hayatının insanda meydana getirdiği sıkışma duygusudur. İnsanlar belirli bir alana yoğun bir şekilde hapsedilmenin; tıkılmanın; tıkışmanın sıkıntılarını yaşarlar. Kentlerdeki kalabalık ortam insan ruhuna iyi gelen bir şey değildir.
Tabii şehir yaşamındaki stres ve hız da insan ruhunu ciddi şekilde yorar. Büyük şehirler için düşünecek olursak; işimize 2 saatte gidip 2 saatte döndüğümüz; saatlerimizi trafikte geçirdiğimiz bir hayat akışımız var. Bu seyir insana göre değildir ve yıpratıcıdır. Ayrıca bu yoğun koşuşma eşimize; çocuğumuza; sevdiklerimize yeterince vakit ayırmamızın önündeki en Bu alana reklam vermek için tıklayınız büyük engeldir. Ruh sağlığımızı sevdiklerimizle; ailemizle; çocuklarımızla bol zaman geçirerek; günlük hayatın sıkışmışlığından kendimizi koruyarak; doğayı hissederek ama en önemlisi acele etmeyerek koruyabiliriz.
Hepimiz bir yerlere yetişme; bir şeyleri yakalama; kaçırmama telaşıyla günlerimizi geçiriyoruz. Bu koşuşmalar içerisinde ruhumuzu nasıl hırpaladığımızın farkında bile değiliz. Oysa yapılması gereken ruhumuzu ön plana çıkararak; bir zamansızlık algısı oluşturarak yaşadığımız ana odaklanmaktır. Bu an a odaklanma söylemini de geçmiş için kafa yorma; gelecek için de plan yapma şeklinde anlamamak gerekir.
Gününü gün etmek; hiçbir şeyi önemsememek değildir sadece. Hayatı şu an da var olarak yaşayabileceğimizi söyler AN A ODAKLANMAK. Aylaklık etmeye; kendimizi dinlemeye; sevdiklerimizle olmaya muhakkak zamanlar oluşturmaktır an a odaklanmak’ ‘Çünkü An ı yaşayan kişi yaşadığı her dakikaya; her saniyeye odaklıdır; yaptığı işe tam anlamıyla konsantredir; işini tıpkı bir cerrah titizliğinde yapar; ne bir kaplumbağa kadar yavaştır ne de tavşan gibi nefes nefese; alelacele; koşarak keyif almadan ve farkındalıksızdır…
Hiç telaşlı değildir; en uygun hızda ve en verimli bir şekilde tamamlar işini...Her yere; her şeye yetişecez derken yaşamı ıskaladığımızın farkına varmalıyız. Yavaşlamalı; dinginleşmeli ve kendimizi fark edip; duyabilmeliyiz. En önemli yolculuğun içsel yolculuk olduğunu hatırlayıp; iç sesimizi dinleyebilmeliyiz. Ruhumuzun ihtiyaçlarını en az bedenimizin ihtiyaçları kadar önemseyip; değer vermeliyiz.Her aldığımız nefeste bunun büyük bir nimet olduğunu fark etmeli ve yaşamımızı buna göre tekrardan dizayn etmeliyiz. Seneca nın da belirttiği gibi;" Hayatta en büyük engel; beklemektir.
Daha sonra gelecek olan her şey bu belirsizliğin alanına girer ve bekler. O zaman şu andan itibaren anı yaşayın…"Şu işi bitireyim seveceğim; bankada şu kadar param biriksin gezeceğim; şu mevkiye geleyim çocuğuma; eşime; dostuma zaman ayıracağım derken bir bakmışınız her şey için çok geç. Bu yüzden yavaşlayın; önce kendinize sonra sevdiklerinize zaman ayırın; an a daha fazla odaklanın. Büyük filozof M.Aurelius un şu veciz sözleriyle koyalım noktayı; Ne kadar uzun yaşarsan yaşa; herkesin kendi yaşamını kaybedeceğini; kaybetmekte olduğu yaşamdan başka bir yaşamı olmadığını unutma. Bu nedenle de en uzun yaşam da en kısa yaşam da aynı sonuca varır.
Çünkü şimdiki zaman herkes için aynıdır; bu nedenle geçip giden şey de aynı şeydir. Aslında kaybedilen şey sadece şimdiki zamandır. Hiç kimse geçmişi ve geleceği kaybedemez. Kimse bir insandan sahip olmadığı bir şeyi alamaz. Bir insan hangi yaşta ölürse ölsün aynı şeyi kaybeder. Şimdiki an kaybedeceğimiz tek şeydir. Çünkü sahip olduğumuz tek şeydir. Hiç kimse sahip olmadığı şeyi kaybedemez.