Psikolojik Bir Yazı!
İlginizi çektiği için ya da yapacak bir işiniz olmadığı için yazıyı okumaya başladığınız için öncelikle size teşekkür ederim. Bununla birlikte sizin için ve dahi kendim için de önemli ve faydalı bir yazı olacağını ümit ediyorum. Siz de zaman ayırıp okuyup kendiniz için yararlı bir faaliyette bulunduğunuzu düşünebilirsiniz.
Sizi temin ederim ki; size bir şeyler öğretmeye çalışmak gibi bir amacım olmayacak; ama bununla birlikte okuduğumuz her yazıdan bir şeyler de öğreniriz. Yine de çok yazılmasına rağmen okuyucuya bir şey katmayan yazılar da yok değildir; bu nedenle bu tür yazıların yazarlarını da tebrik etmek gerekir ki; çok uzun yazılar yazıp da okuyucuya bir şey katmayan yazılar yazabilmek için özel çaba göstermek gerekmektedir. Böylesine yazı ve yazarlıkla ilgili bir konuda; en azından yazımın içerisinde bir değerlendirme yapmanın benim için bir risk olduğunu hatırlıyorum; ama vazgeçmiyorum. Okuyucunun takdirine razı olmak; ne kadar göze alınması gerekir bunu da bilmiyorum.
Konu psikoloji olunca; önemli olduğunu düşünebiliriz; ya da düşünmeyebiliriz. Bu tercih bizim kişisel bir tercihimiz olacağı için gerçekte ne olduğundan ziyade sizin ne düşündüğünüz daha önemli bir anlam ifade edecektir. Bu nedenle gerçekte olanları önemseyiniz ama kendi ne düşündüğünüzü de önemseyiniz.
Gerçekte yeterince üzülmemiz ve kafa yormamız gereken sorunlar varken; bazen bizim için çok da önemli olmayan bir birçok meseleye de kafa yorduğumuz olmuştur. Bizim için önemli olmayan sorunlara önem atfedip; durumdan vazife çıkarır gibi kara kara düşünmek kişisel psikolojimizin ne kadar sağlıklı olup olmadığına dair önemli işaretler de verir. Hemen örnekleri düşünmeye başladınızsa; bu güzel bir adım olacaktır. Ben de düşünüyorum şu anda bu anlatımı bir örnekle zenginleştirerek daha ilgi; dikkat çekici bir yazı yazmış olmak ve bu nedenle iyi bir yazar olduğuma dair sözler duyma isteğimi hatırlıyorum.
Anlatımı daha pekiştirmek için hala bir örnek bekleyeniniz var mı bilmiyorum? Belki de bir örnek vermekten söz ettiğimizi unutmuş olanlarımız da vardır. Bir örnekten bahsedip etmediğimi sınamak için hemen yukarıdaki satırlara göz gezdirenler de olabilir. Doğal olarak okuyanlar kızmaya başlamış olabilir; sözü uzatmadan örnek verelim istiyorum. Örneğin; bir arkadaşımızın uzun boylu birisi için dediği “sırık”sözüne uzun boyumuzdan dolayı üzülmüş olmamız; ya da bir başka örnek; borç para isteyen arkadaşımıza yardımcı olamadığımıziçin bizi suçlamasından daha da önemli olan bizim de kendimizi suçlamamızdır aslında. Ya da olumsuzlukların üst üste gelmesi; en güvendiğimiz birinden duyduğumuz alaycı bir söz de bizi fazlasıyla üzer.
Gerçekten bizi üzmesi gereken yaşantıların da yaşanması çok doğaldır. Her zaman mükemmel olamadığımız gibi sevdiklerimiz de mükemmel değillerdir. Gerçekte bizi üzmesi gereken hadiselerle; üzülmememiz gereken hadiselerin ayırdını yapabilmek çok çok önemli bir husustur. Bu noktada güven duyulan insanların üzmesi ise ayrıca bir yaralayıcı olmaktadır. Bu da o kişiye ait olan beklentilerimizin karşılığını bulamamış olmasına verdiğimiz doğal bir tepkidir.
Güvendiğimiz dağlara kar yağınca; o dağlar güvenilmez olmuştur. O zaman güvenilmez dağlara güvendiğimiz diye başlayan sözler söylememiz ve üzülmemiz ne kadar doğru olur acaba? Güvendiğimiz dağlara neden kar yağar; güneş açsa da hafif meltem eşliğinde her yer güllük gülistanlık olsa ne güzel olurdu değil mi? Birden güzel konulardan bahsetmeye başlayınca çok mutlu olduğunuzu hatırlatmak isterim. Güzel söylemek; güzel konuşmak; güzel yazmak bütün güzel şeyler güzeldir; güzeli düşündürür.
Güzel düşünmeye başladıksa; bunu bozmayalım ne dersiniz? Daha başkaca konular üzerine de yazmak ve düşünmek istiyordum aslında; fakat bir hız yakalamışken; tabiri yerindeyse rüzgârı arkamıza almışken; bırakıp gidelim mi? Elbette olmaz; her zaman güzel düşünmek mümkün olmuyor. Her köşe başından bir olumsuzluk; bir stresin karşımıza çıkma ihtimalinin her geçen gün arttığı günümüzde güzeli düşünmeye başlamışken bırakmak hiç olmazdı. O zaman bu yazıyı okuyup faydalı bir işle meşgul olduğumuzu düşünerek; güzel düşünmeye devam edelim. Hoşça kalın.
Sizi temin ederim ki; size bir şeyler öğretmeye çalışmak gibi bir amacım olmayacak; ama bununla birlikte okuduğumuz her yazıdan bir şeyler de öğreniriz. Yine de çok yazılmasına rağmen okuyucuya bir şey katmayan yazılar da yok değildir; bu nedenle bu tür yazıların yazarlarını da tebrik etmek gerekir ki; çok uzun yazılar yazıp da okuyucuya bir şey katmayan yazılar yazabilmek için özel çaba göstermek gerekmektedir. Böylesine yazı ve yazarlıkla ilgili bir konuda; en azından yazımın içerisinde bir değerlendirme yapmanın benim için bir risk olduğunu hatırlıyorum; ama vazgeçmiyorum. Okuyucunun takdirine razı olmak; ne kadar göze alınması gerekir bunu da bilmiyorum.
Konu psikoloji olunca; önemli olduğunu düşünebiliriz; ya da düşünmeyebiliriz. Bu tercih bizim kişisel bir tercihimiz olacağı için gerçekte ne olduğundan ziyade sizin ne düşündüğünüz daha önemli bir anlam ifade edecektir. Bu nedenle gerçekte olanları önemseyiniz ama kendi ne düşündüğünüzü de önemseyiniz.
Gerçekte yeterince üzülmemiz ve kafa yormamız gereken sorunlar varken; bazen bizim için çok da önemli olmayan bir birçok meseleye de kafa yorduğumuz olmuştur. Bizim için önemli olmayan sorunlara önem atfedip; durumdan vazife çıkarır gibi kara kara düşünmek kişisel psikolojimizin ne kadar sağlıklı olup olmadığına dair önemli işaretler de verir. Hemen örnekleri düşünmeye başladınızsa; bu güzel bir adım olacaktır. Ben de düşünüyorum şu anda bu anlatımı bir örnekle zenginleştirerek daha ilgi; dikkat çekici bir yazı yazmış olmak ve bu nedenle iyi bir yazar olduğuma dair sözler duyma isteğimi hatırlıyorum.
Anlatımı daha pekiştirmek için hala bir örnek bekleyeniniz var mı bilmiyorum? Belki de bir örnek vermekten söz ettiğimizi unutmuş olanlarımız da vardır. Bir örnekten bahsedip etmediğimi sınamak için hemen yukarıdaki satırlara göz gezdirenler de olabilir. Doğal olarak okuyanlar kızmaya başlamış olabilir; sözü uzatmadan örnek verelim istiyorum. Örneğin; bir arkadaşımızın uzun boylu birisi için dediği “sırık”sözüne uzun boyumuzdan dolayı üzülmüş olmamız; ya da bir başka örnek; borç para isteyen arkadaşımıza yardımcı olamadığımıziçin bizi suçlamasından daha da önemli olan bizim de kendimizi suçlamamızdır aslında. Ya da olumsuzlukların üst üste gelmesi; en güvendiğimiz birinden duyduğumuz alaycı bir söz de bizi fazlasıyla üzer.
Gerçekten bizi üzmesi gereken yaşantıların da yaşanması çok doğaldır. Her zaman mükemmel olamadığımız gibi sevdiklerimiz de mükemmel değillerdir. Gerçekte bizi üzmesi gereken hadiselerle; üzülmememiz gereken hadiselerin ayırdını yapabilmek çok çok önemli bir husustur. Bu noktada güven duyulan insanların üzmesi ise ayrıca bir yaralayıcı olmaktadır. Bu da o kişiye ait olan beklentilerimizin karşılığını bulamamış olmasına verdiğimiz doğal bir tepkidir.
Güvendiğimiz dağlara kar yağınca; o dağlar güvenilmez olmuştur. O zaman güvenilmez dağlara güvendiğimiz diye başlayan sözler söylememiz ve üzülmemiz ne kadar doğru olur acaba? Güvendiğimiz dağlara neden kar yağar; güneş açsa da hafif meltem eşliğinde her yer güllük gülistanlık olsa ne güzel olurdu değil mi? Birden güzel konulardan bahsetmeye başlayınca çok mutlu olduğunuzu hatırlatmak isterim. Güzel söylemek; güzel konuşmak; güzel yazmak bütün güzel şeyler güzeldir; güzeli düşündürür.
Güzel düşünmeye başladıksa; bunu bozmayalım ne dersiniz? Daha başkaca konular üzerine de yazmak ve düşünmek istiyordum aslında; fakat bir hız yakalamışken; tabiri yerindeyse rüzgârı arkamıza almışken; bırakıp gidelim mi? Elbette olmaz; her zaman güzel düşünmek mümkün olmuyor. Her köşe başından bir olumsuzluk; bir stresin karşımıza çıkma ihtimalinin her geçen gün arttığı günümüzde güzeli düşünmeye başlamışken bırakmak hiç olmazdı. O zaman bu yazıyı okuyup faydalı bir işle meşgul olduğumuzu düşünerek; güzel düşünmeye devam edelim. Hoşça kalın.