Şekil mi? İçerik mi? Çocuklarda İsteklerin Ötelenmesi
Şu an; içinde yaşadığımız dünya; o kadar tahmin edilemeyen boyutlara geldi ki; yaşı ileri olanlar böyle düşünüyor. Ama; teknolojinin içine doğmuş olanlar ise bu durumu çok doğal karşılıyorlar. Hatta; kendileri herhangi bir katkıda bulunmadan; sadece eleştiriyorlar ve memnuniyetsizlik had safhada..
Biraz; tarihle durumu ilişkilendirmek te gerek; ancak; şu an tarihten kastım; geçmişte insanlar nasıl yaşamışlar; neler yapmışlar; olanaklar nasıldı; herhangi bir şeyi elde etmek için ödenen bedeller; onu bile zaman zaman bulamama; elimizdeki ile yetinebilme gibi özellikler..
Demişler ya zenginlik için bir kıvılcım; güzellik için de bir sivilce yeter diye.. Şu an içinde bulunduğumuz olanaklar bizi nereye kadar götürecek; garantimiz var mı?
Büyük afetlerde; sıfıra inen zenginlik; kendini yükseklerde görürken; markaları beğenmezken; bir ekmeğe muhtaç olma; onu bile uzun kuyruklar bekleyerek sahip olabilme durumu..
Çocuklarımızı en süslü; öğretmenleri en şık; dekorasyon süper; oyuncaklarda herhangi bir çizik bile yok; en elit! ailelerin; çocuklarının gittiği okullara gönderme... Bazen çocuklarımıza sıradanlık yaşatabiliyor muyuz? Çünkü; hep *bizim ona sunduğumuz; hep alıcı olduğu; hep hazır bulduğu ortamlar; onu mutlu etmeye yetiyor mu? Ama biz mutlu oluyoruz; çocuğumuzu en güzel okula gönderiyorum; tüm imkanlarımı çocuğum için harcadım gibi.. Peki yaşama hazırlık ne oldu? Çocuğunuz; diğer insanlara hiç bir zaman karışmadan; kendi dünyasında mı yaşayacak; her zaman? Bu çocuk; fırından hiç ekmek almayacak mı?; çarşı; pazar görmeyecek mi? Bizlerin kurduğu cam fanusun içinden hiç çıkmayacak mı?
Çocuğumuzu doktora götüreceğiz; muayenehanenin dekorasyonundan doktor hakkında karara varıyoruz; hayır bu doktor iyi değil ; anaokulunun süslü olup olmadığına bakıyoruz burası güzel değil; benim çocuğum her zaman en iyisine layık dış görüntü mü önemli; içerik mi önemli? Konsept hep alışıldık mı olmalı? yaratıcılık; kendi fikir dünyamız; doğallık neden olamasın?
Her tarafı oyuncaklarla dolu; duvar süsleri ile dolu anaokulunun iyi bir eğitim verdiği garantisi mi var? Eğitim araçlarını yerinde ve zamanında kullanmak eğitime katkı sağlar. Yoksa; velilere göze çarpıcılık değildir önemli olan..
Ali Muhiddin Hacı Bekir i herkes tanır ve başladığından beri aynı konumunu kullanmaktadır. Temiz ve damak tadına uygun üretim yapıyorsa yeterlidir ve yıllardır özünü korumaktadır. Dükkanın şekli; lüks görüntüden uzak olması onu işini en iyi yapması için bir engel oluşturmamaktadır.
Ama; ya son derece gösterişli; içi ve içeriği boş; yalnızca göze hitap eden işletmeler kısa zamanda keşfedilmekte ya da dışa karşı kendilerini saklamaktadır.
Eğitimde sunulan olanakların; eğitim ve öğretime olumlu değişiklikler sağlaması mutlaka güzel..Ancak; ebeveyn; güzel bir okula göndermekle çocuğu ile yeteri kadar ilgilenmiş olmuyor. İlgi - iletişim ve onunla zamanı değerli şekilde geçirmeyi önemsemelidir. İlgi; çocuğa maddi olanaklar sunmak; her isteklerini yapmak değildir.
Sonra bu çocuklar düzene öyle bir alışıyorlar ki sanki siz mecbursunuz; imkanları geri aldığınızda ya da almak için çaba gösterdiğinizde çok büyük tepkilerle karşılaşabiliyorsunuz; zaten sen beni hiç sevmiyorsun ki? Başka ailelerin çocuklarında daha neler var? Her gün şunu; bunu yapıyorlar; her hafta ya da haftada birkaç gün şu etkinliğe gidebiliyorlar; hiç kimse evde iş yapmıyor; sen benden bekliyorsun tarzında konuşmalara uzanan diyaloglar yaşanıyor. Çocuklara sunulan imkanlar; kıymetini bildirecek şekilde sunulmalı; çocuk hemen elde etmemeli; beklemeli; isteklerini öteleyebilmeli.
Yapacağımız seçimlerde; eğitimin içeriğine; alınan hizmetin değerine önem vermeli; çocuklarımızın isteklerini ötelemede onlara destek olunmalıdır.
ÖZNUR SİMAV- pedagog- oyun terapisti
Biraz; tarihle durumu ilişkilendirmek te gerek; ancak; şu an tarihten kastım; geçmişte insanlar nasıl yaşamışlar; neler yapmışlar; olanaklar nasıldı; herhangi bir şeyi elde etmek için ödenen bedeller; onu bile zaman zaman bulamama; elimizdeki ile yetinebilme gibi özellikler..
Demişler ya zenginlik için bir kıvılcım; güzellik için de bir sivilce yeter diye.. Şu an içinde bulunduğumuz olanaklar bizi nereye kadar götürecek; garantimiz var mı?
Büyük afetlerde; sıfıra inen zenginlik; kendini yükseklerde görürken; markaları beğenmezken; bir ekmeğe muhtaç olma; onu bile uzun kuyruklar bekleyerek sahip olabilme durumu..
Çocuklarımızı en süslü; öğretmenleri en şık; dekorasyon süper; oyuncaklarda herhangi bir çizik bile yok; en elit! ailelerin; çocuklarının gittiği okullara gönderme... Bazen çocuklarımıza sıradanlık yaşatabiliyor muyuz? Çünkü; hep *bizim ona sunduğumuz; hep alıcı olduğu; hep hazır bulduğu ortamlar; onu mutlu etmeye yetiyor mu? Ama biz mutlu oluyoruz; çocuğumuzu en güzel okula gönderiyorum; tüm imkanlarımı çocuğum için harcadım gibi.. Peki yaşama hazırlık ne oldu? Çocuğunuz; diğer insanlara hiç bir zaman karışmadan; kendi dünyasında mı yaşayacak; her zaman? Bu çocuk; fırından hiç ekmek almayacak mı?; çarşı; pazar görmeyecek mi? Bizlerin kurduğu cam fanusun içinden hiç çıkmayacak mı?
Çocuğumuzu doktora götüreceğiz; muayenehanenin dekorasyonundan doktor hakkında karara varıyoruz; hayır bu doktor iyi değil ; anaokulunun süslü olup olmadığına bakıyoruz burası güzel değil; benim çocuğum her zaman en iyisine layık dış görüntü mü önemli; içerik mi önemli? Konsept hep alışıldık mı olmalı? yaratıcılık; kendi fikir dünyamız; doğallık neden olamasın?
Her tarafı oyuncaklarla dolu; duvar süsleri ile dolu anaokulunun iyi bir eğitim verdiği garantisi mi var? Eğitim araçlarını yerinde ve zamanında kullanmak eğitime katkı sağlar. Yoksa; velilere göze çarpıcılık değildir önemli olan..
Ali Muhiddin Hacı Bekir i herkes tanır ve başladığından beri aynı konumunu kullanmaktadır. Temiz ve damak tadına uygun üretim yapıyorsa yeterlidir ve yıllardır özünü korumaktadır. Dükkanın şekli; lüks görüntüden uzak olması onu işini en iyi yapması için bir engel oluşturmamaktadır.
Ama; ya son derece gösterişli; içi ve içeriği boş; yalnızca göze hitap eden işletmeler kısa zamanda keşfedilmekte ya da dışa karşı kendilerini saklamaktadır.
Eğitimde sunulan olanakların; eğitim ve öğretime olumlu değişiklikler sağlaması mutlaka güzel..Ancak; ebeveyn; güzel bir okula göndermekle çocuğu ile yeteri kadar ilgilenmiş olmuyor. İlgi - iletişim ve onunla zamanı değerli şekilde geçirmeyi önemsemelidir. İlgi; çocuğa maddi olanaklar sunmak; her isteklerini yapmak değildir.
Sonra bu çocuklar düzene öyle bir alışıyorlar ki sanki siz mecbursunuz; imkanları geri aldığınızda ya da almak için çaba gösterdiğinizde çok büyük tepkilerle karşılaşabiliyorsunuz; zaten sen beni hiç sevmiyorsun ki? Başka ailelerin çocuklarında daha neler var? Her gün şunu; bunu yapıyorlar; her hafta ya da haftada birkaç gün şu etkinliğe gidebiliyorlar; hiç kimse evde iş yapmıyor; sen benden bekliyorsun tarzında konuşmalara uzanan diyaloglar yaşanıyor. Çocuklara sunulan imkanlar; kıymetini bildirecek şekilde sunulmalı; çocuk hemen elde etmemeli; beklemeli; isteklerini öteleyebilmeli.
Yapacağımız seçimlerde; eğitimin içeriğine; alınan hizmetin değerine önem vermeli; çocuklarımızın isteklerini ötelemede onlara destek olunmalıdır.
ÖZNUR SİMAV- pedagog- oyun terapisti