Floor Time Modeli
FLOOR TİME
Floor time modeli; temel gelişim yapıtaşları olan ilişki kurma; düşünme ve iletişim kurma alanlarında çocukların duyguları ve hissettikleri üzerinde çalışarak olumlu etkiler yaratabilmeyi amaçlamış bir tedavi şeklidir.
Floor time; sosyal duygusal becerileri geliştiren az yapılandırılmış ortamda çocukla oyun oynama yöntemidir. Bu yöntem yaygın gelişimsel bozukluk yelpazesindeki çocukların iletişim becerilerini ve duygu ifadelerini daha az yapılandırılmış bir oyun ortamında geliştirmesini sağlamayı hedeflemektedir.
Ailelerin ve uzmanların; çocukların fonksiyonel duygusal gelişim kapasitelerini geliştirmek için en az 20 dakika yerde etkileşim/oyun şeklinde uygulanan bir terapi modelidir.
Çocukla etkileşime girerken çocuğun gelişimsel kapasitesi analiz edilir; kişisel farklılıkları göz önünde bulundurulur ve daha sonra gelişimsel kapasiteleri üst seviyeye çekilmeye çalışılır.
Yöntemin Amacı;
• Çocuklarda iletişim/ etkileşim; sosyal paylaşım ve akademik/zihinsel becerileri geliştirmeyi hedefleyen bir uygulamalar bütünüdür.
Genel Kurallar
Çocukla aynı göz hizasında olunur. Mümkünse yere uzanılır.
Çocuğun önünde durmak tercih edilir.
Çocuğa uygun uzaklıkta durulur.
Çocuğa uygun ses tonu seçilir.
Çocuğa uygun şekilde hareket edilir.
Çocuğun seviyesine uygun oyuncaklar/aktiviteler seçilir.
Çocuğun ilgisini çeken aktivite/oyun/oyuncaktan başlamak her zaman daha iyidir.
Uzman; çocuğun ilgi duyduğu şeyle ilgilenerek onunla bu konuda konuşmaya çalışır. Kendi tercih ettiği oyun yerine çocuğun isteklerine göre hareket eder.
Çocuğa uygun jest ve mimik kullanılmalıdır.
Uygulama yapılırken çocuğun bireysel farklılıkları dikkate alınmalıdır.
Çocuğun sosyal etkileşimlerde bulunma becerilerini geliştirmek ve bu becerilerden keyif almasını sağlamak hedeflenir.
Çocukla serbest oyun ortamlarında; sosyal etkileşimlerde bulunmak esastır.
Etkileşimler sırasında çocuğun liderliği izlenir ve çocuğun her yaptığının derin bir anlamı olduğu kabul edilir.
Sembolik oyunlar(-mış gibi yapma) oynanmalıdır.
Çocuğun yaptıkları engellenmemeli ya da kesintiye uğratılmamalı; tam tersine çocuğun yaptıklarına benzer şeyler yaparak çocukla etkileşimde bulunulmaya çalışılmalıdır.
Temel olarak;
Floor time günde en az 6 kez 20 dk olacak şekilde yerde çocukla karşılıklı olarak uygulanır.
Uygulama bu konuda uzman kişilerce yapılmalı ve ailelere öğretilmelidir.
FLOORTİME YÖNTEMİ
Gelişimsel; bireysel farklılığı ön planda tutan ve etkileşim temelli (DIR;Floortime) yöntemi klinisyenlere; ailelere ve eğitimcilere otizm spektrumu ve diğer gelişimsel problemi olan çocukları değerlendirme her birinin zayıf ve kuvvetli alanlarına özgü bireysel terapi planlaması için geliştirilmiştir.. Bu modelin amacı izole beceriler ve davranışlar üzerine odaklanmaktan çok sosyal; duygusal ve zihinsel kapasiteleri için sağlıklı temel oluşturmaktır.
Gelişimsel: modelin bu parçası temeli oluşturmaktadır. Bu çocuğun dikkatini arttırma; sakin ve düzenli kalabilmesi; diğerleriyle bağlılık kurabilmesi; ilgili olabilmesi; tüm iletişim tiplerini (etki ve duygu taşıyan sosyal jestlerle başlayarak) başlatabilmesi ve gelen iletilere yanıt verebilmesi; ortak problem çözmeye katılması; karşılıklı etkileşimleri uzun süre sürdürebilmesini de içine alan istemli davranışları başlatabilmesi; fikirlerini iletişim istekleri için kullanabilmesi ve yaratıcı biçimde oynayabilmesi; sebep sonuç ilişkisi; empati ve karşılaştırmalara da ilerleyecek olan fikirler arası mantıksal köprüler kurabilmesi. Bu kapasiteler spontan ve empatik ilişkiler kurmada hatta akademik becerileri kazanmada temeli oluşturacaktır.
Bireysel farklılık: Modelin bu yönü her çocuğun biyolojik olarak farklı olduğu gerçeğini vurgular. Her çocuk veriyi ör: ses dokunma farklı şekilde alır; işlemler ve yanıtlar (eylem; plan ve fikirlerini farklı şekilde sıralar). Örneğin bazı çocuklar dokunmaya ve sese karşı aşırı hassas olabilirken bazıları daha az reaktiftir veya bazıları aşırı şekilde bu duyumlarını doyurma peşindedir.
İlişki temelli: Modelin bu yönü bakıcılar; eğitimciler; terapistler; arkadaşlar ile ilişki-yakınlık kurabilmeyi tarif eder. Çocuğun bireysel farklılıkları göz önünde tutulup bireylerin çocukla etkileşimdeki etkilerini düzenlemeyi içerir.
Floortime Terapilerinde
1. Evde gelişimsel olarak uygun etkileşim ve pratiklerin yapılması
Floortime seansları: bu seanslar çocuğun başlattığı ve amaçlı davranışını karşılıklı bağı güçlendirme; karşılıklı dikkati uzatma ve sembolik kapasitelerini mış gibi oyunlar ile; karşılıklı konuşmalar ile arttırmayı hedefler. Çocuğun yönlendirmesine izin vermek temel şarttır.
Yarı yapılandırılmış problem çözme: Bu seanslar çocuğa yeni bir şey öğretmekten çok anlamlı ve ilişkili problemleri çözmeye yöneliktir. Problemler çocuğun deneyimleriyle alakalı; anlamlı ve ilişkili öğrenme aktivitelerinden seçilebilir.
Motor;duyusal; duyusal bütünleme; görsel uzamsal ve algısal motor aktiviteler: bu gibi aktiviteler çocuğun bireysel farklılığına göre ayarlanır. Çocuk çevreden gelen duyumları alıp bunlar uygun yanıt vermede sıkıntı yaşıyor olabilir.
Akranlarla etkileşim-oyun: Bu aşamaya gelen çocuk ailesiyle etkileşime girmektedir. Ancak bundan sonra aile desteği ile çocuk akranlarıyla bağ kurup karşılıklı iletişime geçebilir.
Bireysel terapiler
Dil; konuşma oral motor terapi
Duyusal motor ve duyu bütünleme temelli iş uğraşı veya fizyoterapi
Gerekli diğer terapi ( gerekliyse psikiyatrik yardım)
Eğitim programı
Jestleri taklit edebilen ve etkileşime girebilen çocuklar için: kaynaştırma eğitimi veya gerekirse gölge öğretmen veya yardımla normal öğrenime devam edilmesi
Söz öncesi problem çözme becerisi veya taklidi gelişememiş çocuklar için: karşılıklı katılım temelinde özel eğitim programı ve söz öncesi amaçlı jestsel etkileşim.
Tipik yaşıtlarıyla kaynaştırma eğitimi : jimnastik; yaratıcı drama.
Floor time modeli; temel gelişim yapıtaşları olan ilişki kurma; düşünme ve iletişim kurma alanlarında çocukların duyguları ve hissettikleri üzerinde çalışarak olumlu etkiler yaratabilmeyi amaçlamış bir tedavi şeklidir.
Floor time; sosyal duygusal becerileri geliştiren az yapılandırılmış ortamda çocukla oyun oynama yöntemidir. Bu yöntem yaygın gelişimsel bozukluk yelpazesindeki çocukların iletişim becerilerini ve duygu ifadelerini daha az yapılandırılmış bir oyun ortamında geliştirmesini sağlamayı hedeflemektedir.
Ailelerin ve uzmanların; çocukların fonksiyonel duygusal gelişim kapasitelerini geliştirmek için en az 20 dakika yerde etkileşim/oyun şeklinde uygulanan bir terapi modelidir.
Çocukla etkileşime girerken çocuğun gelişimsel kapasitesi analiz edilir; kişisel farklılıkları göz önünde bulundurulur ve daha sonra gelişimsel kapasiteleri üst seviyeye çekilmeye çalışılır.
Yöntemin Amacı;
• Çocuklarda iletişim/ etkileşim; sosyal paylaşım ve akademik/zihinsel becerileri geliştirmeyi hedefleyen bir uygulamalar bütünüdür.
Genel Kurallar
Çocukla aynı göz hizasında olunur. Mümkünse yere uzanılır.
Çocuğun önünde durmak tercih edilir.
Çocuğa uygun uzaklıkta durulur.
Çocuğa uygun ses tonu seçilir.
Çocuğa uygun şekilde hareket edilir.
Çocuğun seviyesine uygun oyuncaklar/aktiviteler seçilir.
Çocuğun ilgisini çeken aktivite/oyun/oyuncaktan başlamak her zaman daha iyidir.
Uzman; çocuğun ilgi duyduğu şeyle ilgilenerek onunla bu konuda konuşmaya çalışır. Kendi tercih ettiği oyun yerine çocuğun isteklerine göre hareket eder.
Çocuğa uygun jest ve mimik kullanılmalıdır.
Uygulama yapılırken çocuğun bireysel farklılıkları dikkate alınmalıdır.
Çocuğun sosyal etkileşimlerde bulunma becerilerini geliştirmek ve bu becerilerden keyif almasını sağlamak hedeflenir.
Çocukla serbest oyun ortamlarında; sosyal etkileşimlerde bulunmak esastır.
Etkileşimler sırasında çocuğun liderliği izlenir ve çocuğun her yaptığının derin bir anlamı olduğu kabul edilir.
Sembolik oyunlar(-mış gibi yapma) oynanmalıdır.
Çocuğun yaptıkları engellenmemeli ya da kesintiye uğratılmamalı; tam tersine çocuğun yaptıklarına benzer şeyler yaparak çocukla etkileşimde bulunulmaya çalışılmalıdır.
Temel olarak;
Floor time günde en az 6 kez 20 dk olacak şekilde yerde çocukla karşılıklı olarak uygulanır.
Uygulama bu konuda uzman kişilerce yapılmalı ve ailelere öğretilmelidir.
FLOORTİME YÖNTEMİ
Gelişimsel; bireysel farklılığı ön planda tutan ve etkileşim temelli (DIR;Floortime) yöntemi klinisyenlere; ailelere ve eğitimcilere otizm spektrumu ve diğer gelişimsel problemi olan çocukları değerlendirme her birinin zayıf ve kuvvetli alanlarına özgü bireysel terapi planlaması için geliştirilmiştir.. Bu modelin amacı izole beceriler ve davranışlar üzerine odaklanmaktan çok sosyal; duygusal ve zihinsel kapasiteleri için sağlıklı temel oluşturmaktır.
Gelişimsel: modelin bu parçası temeli oluşturmaktadır. Bu çocuğun dikkatini arttırma; sakin ve düzenli kalabilmesi; diğerleriyle bağlılık kurabilmesi; ilgili olabilmesi; tüm iletişim tiplerini (etki ve duygu taşıyan sosyal jestlerle başlayarak) başlatabilmesi ve gelen iletilere yanıt verebilmesi; ortak problem çözmeye katılması; karşılıklı etkileşimleri uzun süre sürdürebilmesini de içine alan istemli davranışları başlatabilmesi; fikirlerini iletişim istekleri için kullanabilmesi ve yaratıcı biçimde oynayabilmesi; sebep sonuç ilişkisi; empati ve karşılaştırmalara da ilerleyecek olan fikirler arası mantıksal köprüler kurabilmesi. Bu kapasiteler spontan ve empatik ilişkiler kurmada hatta akademik becerileri kazanmada temeli oluşturacaktır.
Bireysel farklılık: Modelin bu yönü her çocuğun biyolojik olarak farklı olduğu gerçeğini vurgular. Her çocuk veriyi ör: ses dokunma farklı şekilde alır; işlemler ve yanıtlar (eylem; plan ve fikirlerini farklı şekilde sıralar). Örneğin bazı çocuklar dokunmaya ve sese karşı aşırı hassas olabilirken bazıları daha az reaktiftir veya bazıları aşırı şekilde bu duyumlarını doyurma peşindedir.
İlişki temelli: Modelin bu yönü bakıcılar; eğitimciler; terapistler; arkadaşlar ile ilişki-yakınlık kurabilmeyi tarif eder. Çocuğun bireysel farklılıkları göz önünde tutulup bireylerin çocukla etkileşimdeki etkilerini düzenlemeyi içerir.
Floortime Terapilerinde
1. Evde gelişimsel olarak uygun etkileşim ve pratiklerin yapılması
Floortime seansları: bu seanslar çocuğun başlattığı ve amaçlı davranışını karşılıklı bağı güçlendirme; karşılıklı dikkati uzatma ve sembolik kapasitelerini mış gibi oyunlar ile; karşılıklı konuşmalar ile arttırmayı hedefler. Çocuğun yönlendirmesine izin vermek temel şarttır.
Yarı yapılandırılmış problem çözme: Bu seanslar çocuğa yeni bir şey öğretmekten çok anlamlı ve ilişkili problemleri çözmeye yöneliktir. Problemler çocuğun deneyimleriyle alakalı; anlamlı ve ilişkili öğrenme aktivitelerinden seçilebilir.
Motor;duyusal; duyusal bütünleme; görsel uzamsal ve algısal motor aktiviteler: bu gibi aktiviteler çocuğun bireysel farklılığına göre ayarlanır. Çocuk çevreden gelen duyumları alıp bunlar uygun yanıt vermede sıkıntı yaşıyor olabilir.
Akranlarla etkileşim-oyun: Bu aşamaya gelen çocuk ailesiyle etkileşime girmektedir. Ancak bundan sonra aile desteği ile çocuk akranlarıyla bağ kurup karşılıklı iletişime geçebilir.
Bireysel terapiler
Dil; konuşma oral motor terapi
Duyusal motor ve duyu bütünleme temelli iş uğraşı veya fizyoterapi
Gerekli diğer terapi ( gerekliyse psikiyatrik yardım)
Eğitim programı
Jestleri taklit edebilen ve etkileşime girebilen çocuklar için: kaynaştırma eğitimi veya gerekirse gölge öğretmen veya yardımla normal öğrenime devam edilmesi
Söz öncesi problem çözme becerisi veya taklidi gelişememiş çocuklar için: karşılıklı katılım temelinde özel eğitim programı ve söz öncesi amaçlı jestsel etkileşim.
Tipik yaşıtlarıyla kaynaştırma eğitimi : jimnastik; yaratıcı drama.