Bugün Okula Gitmesem Olur mu?
Okula gitmede isteksizlik; özellikle sene başında çocuğunuzun çeşitli mazeretler sunarak ya da direkt olarak okula gitmek istemediğini belirtmesiyle süregiden bir durumdur. Literatürde okul fobisi ya da okul korkusu olarak da açıklanan bu durumun çocuğunuzda görülme şiddetini kavrayabilmek oldukça önemlidir. Ancak bu yazıda ele alınacak olan okula isteksizlik durumunun birçok çocukta görüldüğünü ve normal bir durum olduğunu bilmelisiniz.
Hastalık; okula ara verme; evde yaşanan herhangi bir sorun ve buna benzer durumların yanı sıra okul fobisinin en önemli nedeni anne çocuk ilişkisindeki bağların esnemeye başlamasıdır. Çocuk; bireyselliğini kazanma çabası ile anneye olan bağı arasında sıkışıp kalır. Anne ve babalar çocuklarını okula getirene kadar çok zorlandıklarını belirtirler ancak çocuklarının içeri girdikten dakikalar sonra sustuklarını görünce şaşırırlar. Çocuğunuzun bu durumu aslında “korku” olarak tanımlanamaz. Bu yalnızca sosyalleşme sürecine adım atışta zor bir basamak ve anneden ilk kez ayrılmanın verdiği bir huzursuzluktur. Nasıl ki bizler yeni bir çevreye girdiğimizde birdenbire etrafımızdaki insanlara alışamıyorsak aynı durum çocuklar için de geçerlidir. Ancak biz yetişkinler ağlayarak tepkimizi dışarı vurmak yerine mücadele etmeyi seçeriz. Çocuklarınızın mücadelesine yardımcı olabilmeniz için bazı öneriler:
Anne ve baba olarak çocuğunuza “bağımlı” olmak yerine “bağlı” olmayı deneyin. Böylece sizin kaygınız çocuğa bulaşmayacak aksine çocuğunuz sosyal çevrenin de güvenli bir yer olduğunu görecektir.
Çocuğunuzun midem bulanıyor; uykum var gibi mazeretlerinin (hastalık durumu dışında) aslında okula gitmemek için üretildiğini bilin. Eğer bir kez böyle bir durumu kabul ederseniz ertesi güne yetiştiremediği bir ödevi olduğunda ya da okulda bir arkadaşı ile arası kötü olduğunda bu mazeretleri kullanmaya devam edecektir.
Anne baba olarak kararlı ve tutarlı olun (Altın Kural). Ebeveynlerden birinin hayır dediğine diğeri evet derse bu durum hem çocuğunuz hem de eşinizle olan ilişkiniz açısından sağlıksız sonuçlara yol açacaktır.
Çocuğunuz ilk kez okula başladığında hiçbir sorun yaşamayabilir. Ancak bir süre sonra birdenbire okula gitmek istemediğini belirterek ağlama krizleri geçirebilir. Bu durum çocuğunuzun okulun kalıcı bir ortam olduğunu anlamasıyla ilişkili bir süreçtir. Böyle durumlarda kararlı bir şekilde okula götürmeye devam edin. Sınıfa girdikten dakikalar sonra arkadaşlarıyla oyun oynamaya başladığını göreceksiniz.
Çocuğunuzun el üstünde tutulduğu; gün içerisinde canı nasıl isterse öyle davrandığı bir ev ortamından çıkıp kuralların ve diğer bireylerin de olduğu görece daha disiplinli bir ortama girdiğini unutmayın. Okula verdiği tepki yeniden elde etmek istediği ev ortamıyla ilişkilidir. Bu yüzden siz de okuldaki düzene benzer bir düzeni evinizde uygulayın.
Çocuğunuzu okuldan alacağınız zamanı ona belirtin. Çocuklar kimi durumlarda annem babam beni sevmiyor; beni burada bırakıp gittiler şeklinde yanlış neden sonuç ilişkileri kurabilirler. Bu yüzden onu çok sevdiğinizi ona hatırlatın. Ben akşam olunca seni almaya geleceğim demek yerine ikindi kahvaltısından sonra almaya geleceğim şeklinde konuşun. Çünkü çocukların soyut düşünce özellikleri gelişmemiştir ve akşam;biraz; sonra gibi kavramlar hakkında net bir bilgileri bulunmamaktadır.
Sonuç olarak lütfen kaygınızı çocuğunuza bulaştırmayın ve onu bu çevre içerisinde bir yer edinebileceği konusunda cesaretlendirin. Çocuğunuzun ne olursa olsun istediği tek şeyin koşulsuz sevgi olduğunu unutmayın. Güven ve sevgi ortamında büyüyen bir çocuğun aşamayacağı hiçbir zorluk yoktur. Yaşanılan her bir zorluğun çocuğunuzun gelişimine biraz daha katkı sağladığını unutmamanız dileklerimle.
Psk. Sevda ACAR
Hastalık; okula ara verme; evde yaşanan herhangi bir sorun ve buna benzer durumların yanı sıra okul fobisinin en önemli nedeni anne çocuk ilişkisindeki bağların esnemeye başlamasıdır. Çocuk; bireyselliğini kazanma çabası ile anneye olan bağı arasında sıkışıp kalır. Anne ve babalar çocuklarını okula getirene kadar çok zorlandıklarını belirtirler ancak çocuklarının içeri girdikten dakikalar sonra sustuklarını görünce şaşırırlar. Çocuğunuzun bu durumu aslında “korku” olarak tanımlanamaz. Bu yalnızca sosyalleşme sürecine adım atışta zor bir basamak ve anneden ilk kez ayrılmanın verdiği bir huzursuzluktur. Nasıl ki bizler yeni bir çevreye girdiğimizde birdenbire etrafımızdaki insanlara alışamıyorsak aynı durum çocuklar için de geçerlidir. Ancak biz yetişkinler ağlayarak tepkimizi dışarı vurmak yerine mücadele etmeyi seçeriz. Çocuklarınızın mücadelesine yardımcı olabilmeniz için bazı öneriler:
Anne ve baba olarak çocuğunuza “bağımlı” olmak yerine “bağlı” olmayı deneyin. Böylece sizin kaygınız çocuğa bulaşmayacak aksine çocuğunuz sosyal çevrenin de güvenli bir yer olduğunu görecektir.
Çocuğunuzun midem bulanıyor; uykum var gibi mazeretlerinin (hastalık durumu dışında) aslında okula gitmemek için üretildiğini bilin. Eğer bir kez böyle bir durumu kabul ederseniz ertesi güne yetiştiremediği bir ödevi olduğunda ya da okulda bir arkadaşı ile arası kötü olduğunda bu mazeretleri kullanmaya devam edecektir.
Anne baba olarak kararlı ve tutarlı olun (Altın Kural). Ebeveynlerden birinin hayır dediğine diğeri evet derse bu durum hem çocuğunuz hem de eşinizle olan ilişkiniz açısından sağlıksız sonuçlara yol açacaktır.
Çocuğunuz ilk kez okula başladığında hiçbir sorun yaşamayabilir. Ancak bir süre sonra birdenbire okula gitmek istemediğini belirterek ağlama krizleri geçirebilir. Bu durum çocuğunuzun okulun kalıcı bir ortam olduğunu anlamasıyla ilişkili bir süreçtir. Böyle durumlarda kararlı bir şekilde okula götürmeye devam edin. Sınıfa girdikten dakikalar sonra arkadaşlarıyla oyun oynamaya başladığını göreceksiniz.
Çocuğunuzun el üstünde tutulduğu; gün içerisinde canı nasıl isterse öyle davrandığı bir ev ortamından çıkıp kuralların ve diğer bireylerin de olduğu görece daha disiplinli bir ortama girdiğini unutmayın. Okula verdiği tepki yeniden elde etmek istediği ev ortamıyla ilişkilidir. Bu yüzden siz de okuldaki düzene benzer bir düzeni evinizde uygulayın.
Çocuğunuzu okuldan alacağınız zamanı ona belirtin. Çocuklar kimi durumlarda annem babam beni sevmiyor; beni burada bırakıp gittiler şeklinde yanlış neden sonuç ilişkileri kurabilirler. Bu yüzden onu çok sevdiğinizi ona hatırlatın. Ben akşam olunca seni almaya geleceğim demek yerine ikindi kahvaltısından sonra almaya geleceğim şeklinde konuşun. Çünkü çocukların soyut düşünce özellikleri gelişmemiştir ve akşam;biraz; sonra gibi kavramlar hakkında net bir bilgileri bulunmamaktadır.
Sonuç olarak lütfen kaygınızı çocuğunuza bulaştırmayın ve onu bu çevre içerisinde bir yer edinebileceği konusunda cesaretlendirin. Çocuğunuzun ne olursa olsun istediği tek şeyin koşulsuz sevgi olduğunu unutmayın. Güven ve sevgi ortamında büyüyen bir çocuğun aşamayacağı hiçbir zorluk yoktur. Yaşanılan her bir zorluğun çocuğunuzun gelişimine biraz daha katkı sağladığını unutmamanız dileklerimle.
Psk. Sevda ACAR