Deliye Göre Her Gün Bayram; Ona Göre Her Sorun Hastalık
DELİYE HER GÜN BAYRAM; ONA GÖRE HER SORUN HASTALIK
Yıllardır bu statüko üzerinde kafa yoruyorum. Fark edemediğim; fark edip de deşifre etmediğim tek bir yönü kalmadı zannediyorum.
Hastalık - sağlık sağlık algısı; hastalık kriterleri; tedavi prosedürleri; her şeyi akla durgunluk verecek ölçüde yanlış olan bu statükonun sorunlara bakışı da tam bir fecaattir.
Psikiyatriye göre ya sağlıklısınızdır ya da hasta... Yani ya hiç sorununuz yoktur (ancak bu durumda normalsinizdir) ya da bir sorununuz varsa o sorun mutlaka hastalıktır (sorun varsa anormallik var demektir). Üstelik de bir anormallik varsa bu mutlaka tıbbi bir anormallik demektir.
Peki hakikaten de böyle midir?
Bir defa sorun demek anormallik demek değildir her zaman. Çoğu sorun normal olduğumuzu gösterir. Yeni bir okula başlarsınız. Zorlanırsınız. Bu zorlanma normal bir tepkidir. Organizma uyum sağlamaya çalışıyordur. Bu uyum sağlama çabası herkeste zaman; şikayetler ve süre bakımından farklı farklıdır. Çünkü koşullar ve kişilikler farklı farklıdır. Psikiyatri farklı farklı olan herkes için aynı kriterleri sunar. Bu normal uyum sağlama çabasına uyum bozukluğu der mesela!
Yine travma geçirmişsinizdir; vücut travmaya stres tepkisi veriyordur doğal olarak. Travmaya neşe; mutluluk tepkisi verecek hali yok! Öyle olsaydı anormallik olurdu! O buna travma sonrası stres bozukluğu yani travma sonrası anormallik der. Ama şiddeti fazla der örneğin... Herkesin travmasının ve travma algısının farlı farklı olacağını kabul etmez. Travmalar farklı farklı; yaşayanlar farklı farklı da olsa hepsi onun belirlediği ortak kriterler çerçevesinde tepki vermelidir; bunun dışına çıkılırsa tıbbi hastalığınız var demektir.
İkincisi her sorun = hastalık demek değildir. Bir çok sorun türü vardır. Psikiyatriye göre her sorun anormallik demektir ve her sorunun sadece bir adı vardır: Hastalık!
Oysa;
Siyasal sorun;
Ekonomik sorun;
Kültürel sorun;
İletişimsel sorun;
Ailesel sorun;
Alışkanlık sorunu;
Eğitimsel sorun;
Çevresel sorun;
Sosyal sorun;
Psikolojik sorun...
Psikiyatrik sorun yani hastalık...
Görüldüğü üzere on çeşit sorun türü vardır. Hastalık tüm sorunların ortak adı değildir; bu on çeşit sorun türünden sadece birisidir.
Buradan ortaya çıkan bir diğer vahim sonuç şudur:
Ülkemizde yıllardır on çeşit sorun türünden sadece birisine yönelik hizmet sunulmaktadır. Bunun en baba sebebi tıp içinde ve ağırlıklı olarak sadece tıbbi hastalıklara tedavi sunmak için eğitim almış olan psikiyatrinin yetkilendirilmiş olmasıdır.
Ve daha da önemlisi tüm sorunlara sadece psikiyatrik hastalık muamelesi çekilmekte; on çeşit sorun türünün her birisine hastalıkmış mantığıyla yardım sunulmaktadır. Yani alakasız sorun türlerine alakasız tıbbi metotlarla çare aranmaktadır.
Bu garabetin on çeşit sonucundan birisi şudur:
Niteliği son derece düşük sağaltımlar; yıllara uzamış tedaviler; boş yere çekilen çileler; hatta belki de iyileşmeye ümidin yitirilmesi sonucu oluşan çaresizlikler... Bunun yaşattığı ailevi ve yaşam sorunları... Fayda etsin diye artırılan ilaç dozları; bu yanlışlığın etkisini telafi edebilme adına bir kutu ilaç yerine üç kutu verilerek bastırılmaya çalışılan belirtiler... Katlanarak artan ilaç giderleri ve çok daha fazlası... Ve hatta psikiyatrik tedavi alıyordu şeklinde basına yansıyan bir sürü intiharlar... Sonra "Depresyondu; maskeliydi muhtemelen" de; kapat üzerini... Kalan sağlar bizimdir nasıl olsa!
Evet tek sorun hastalık değildir; on çeşit sorun türü vardır dedim.
Ancak mevcut durum;
Sorun ailesel ama yardım yaklaşımı tibbi.
Sorun alışkanlık sorunu ama yaklaşımı tıbbi.
Sorun çevresel bir sorun ama yaklaşımı tibbi.
Sorun davranışsal yani öğrenme kaynaklı lakin yaklaşımı tıbbi.
Sorun sosyal bir sorun ancak yaklaşımı tıbbi.
Sorun psikolojik bir sorun ama yaklaşımı sanki bir hastalıkmış gibi tıbbi...
Mevcut anlayış ve mevcut uygulama ne acıdır ki bu...
Tekrar ediyorum:
Psikiyatriye göre ya sağlıklısınızdır ya da hasta...
Üçüncü bir seçenek yoktur.
Ya hiç bir sorununuz yoktur; ancak o zaman normalsinizdir. Ya da bazı sorunlarınız vardır ve bunlar hastalıktır yani anormallik demektir.
Psikiyatri sorunsuzluğu normallik olarak sunar! Oysa sorun demek çoğu zaman organizmamızın iyi çalıştığını gösterir. Sorun demek çoğu zaman normal; genellikle de tıbbi hastalık dışı sıkıntılar demektir.
Oysa o eline iki grup ilacı almış; önüne gelen her soruna hastalık muamelesi çekmekte; önce inşa ettiği sonra da uzattığı acıların üzerinde haksız bir saltanat kurmuş; onu yaşatmaya devam etmektedir.
Psikolog
İzzet Güllü
Yıllardır bu statüko üzerinde kafa yoruyorum. Fark edemediğim; fark edip de deşifre etmediğim tek bir yönü kalmadı zannediyorum.
Hastalık - sağlık sağlık algısı; hastalık kriterleri; tedavi prosedürleri; her şeyi akla durgunluk verecek ölçüde yanlış olan bu statükonun sorunlara bakışı da tam bir fecaattir.
Psikiyatriye göre ya sağlıklısınızdır ya da hasta... Yani ya hiç sorununuz yoktur (ancak bu durumda normalsinizdir) ya da bir sorununuz varsa o sorun mutlaka hastalıktır (sorun varsa anormallik var demektir). Üstelik de bir anormallik varsa bu mutlaka tıbbi bir anormallik demektir.
Peki hakikaten de böyle midir?
Bir defa sorun demek anormallik demek değildir her zaman. Çoğu sorun normal olduğumuzu gösterir. Yeni bir okula başlarsınız. Zorlanırsınız. Bu zorlanma normal bir tepkidir. Organizma uyum sağlamaya çalışıyordur. Bu uyum sağlama çabası herkeste zaman; şikayetler ve süre bakımından farklı farklıdır. Çünkü koşullar ve kişilikler farklı farklıdır. Psikiyatri farklı farklı olan herkes için aynı kriterleri sunar. Bu normal uyum sağlama çabasına uyum bozukluğu der mesela!
Yine travma geçirmişsinizdir; vücut travmaya stres tepkisi veriyordur doğal olarak. Travmaya neşe; mutluluk tepkisi verecek hali yok! Öyle olsaydı anormallik olurdu! O buna travma sonrası stres bozukluğu yani travma sonrası anormallik der. Ama şiddeti fazla der örneğin... Herkesin travmasının ve travma algısının farlı farklı olacağını kabul etmez. Travmalar farklı farklı; yaşayanlar farklı farklı da olsa hepsi onun belirlediği ortak kriterler çerçevesinde tepki vermelidir; bunun dışına çıkılırsa tıbbi hastalığınız var demektir.
İkincisi her sorun = hastalık demek değildir. Bir çok sorun türü vardır. Psikiyatriye göre her sorun anormallik demektir ve her sorunun sadece bir adı vardır: Hastalık!
Oysa;
Siyasal sorun;
Ekonomik sorun;
Kültürel sorun;
İletişimsel sorun;
Ailesel sorun;
Alışkanlık sorunu;
Eğitimsel sorun;
Çevresel sorun;
Sosyal sorun;
Psikolojik sorun...
Psikiyatrik sorun yani hastalık...
Görüldüğü üzere on çeşit sorun türü vardır. Hastalık tüm sorunların ortak adı değildir; bu on çeşit sorun türünden sadece birisidir.
Buradan ortaya çıkan bir diğer vahim sonuç şudur:
Ülkemizde yıllardır on çeşit sorun türünden sadece birisine yönelik hizmet sunulmaktadır. Bunun en baba sebebi tıp içinde ve ağırlıklı olarak sadece tıbbi hastalıklara tedavi sunmak için eğitim almış olan psikiyatrinin yetkilendirilmiş olmasıdır.
Ve daha da önemlisi tüm sorunlara sadece psikiyatrik hastalık muamelesi çekilmekte; on çeşit sorun türünün her birisine hastalıkmış mantığıyla yardım sunulmaktadır. Yani alakasız sorun türlerine alakasız tıbbi metotlarla çare aranmaktadır.
Bu garabetin on çeşit sonucundan birisi şudur:
Niteliği son derece düşük sağaltımlar; yıllara uzamış tedaviler; boş yere çekilen çileler; hatta belki de iyileşmeye ümidin yitirilmesi sonucu oluşan çaresizlikler... Bunun yaşattığı ailevi ve yaşam sorunları... Fayda etsin diye artırılan ilaç dozları; bu yanlışlığın etkisini telafi edebilme adına bir kutu ilaç yerine üç kutu verilerek bastırılmaya çalışılan belirtiler... Katlanarak artan ilaç giderleri ve çok daha fazlası... Ve hatta psikiyatrik tedavi alıyordu şeklinde basına yansıyan bir sürü intiharlar... Sonra "Depresyondu; maskeliydi muhtemelen" de; kapat üzerini... Kalan sağlar bizimdir nasıl olsa!
Evet tek sorun hastalık değildir; on çeşit sorun türü vardır dedim.
Ancak mevcut durum;
Sorun ailesel ama yardım yaklaşımı tibbi.
Sorun alışkanlık sorunu ama yaklaşımı tıbbi.
Sorun çevresel bir sorun ama yaklaşımı tibbi.
Sorun davranışsal yani öğrenme kaynaklı lakin yaklaşımı tıbbi.
Sorun sosyal bir sorun ancak yaklaşımı tıbbi.
Sorun psikolojik bir sorun ama yaklaşımı sanki bir hastalıkmış gibi tıbbi...
Mevcut anlayış ve mevcut uygulama ne acıdır ki bu...
Tekrar ediyorum:
Psikiyatriye göre ya sağlıklısınızdır ya da hasta...
Üçüncü bir seçenek yoktur.
Ya hiç bir sorununuz yoktur; ancak o zaman normalsinizdir. Ya da bazı sorunlarınız vardır ve bunlar hastalıktır yani anormallik demektir.
Psikiyatri sorunsuzluğu normallik olarak sunar! Oysa sorun demek çoğu zaman organizmamızın iyi çalıştığını gösterir. Sorun demek çoğu zaman normal; genellikle de tıbbi hastalık dışı sıkıntılar demektir.
Oysa o eline iki grup ilacı almış; önüne gelen her soruna hastalık muamelesi çekmekte; önce inşa ettiği sonra da uzattığı acıların üzerinde haksız bir saltanat kurmuş; onu yaşatmaya devam etmektedir.
Psikolog
İzzet Güllü