Aşk ın Acısı
Başkasını sevmek; en büyüğü… Kalbi açmaya; sahip olduklarını ve olmadıklarını göstermeye cesaret etmek.. Riske girmek… Bağlandıktan sonra ayrılmak riskine... Hiç bir zorunluluğun yokken; o bir yabancıyken onu seçmek; Hayatına ortak etmek için... Onunla birlikte olduğun için daha fazla zevk almak hayattan… Seçimlerini; tercihlerini onunla birlikte olmak için yapmak… Hayatını onun hayatıyla yaklaştırmaya çalışmak…
En önemlisi de paylaşmak… onunla duygularını paylaşmak... En büyük korkularını; başarılarını; hayallerini paylaşmak… Kendini paylaşmak... Ve tabi onunkileri paylaşmak…onun sevinçlerini; üzüntülerini paylaşmak... anlamaya çalışmak.. onun hislerini; düşüncelerini anlamayı denemek.. Onun olayları nasıl yorumladığını anlamayı denemek… Onu hep haklı bulmak değil; ama anlamak.. Ne yücedir tüm bunları yapabilmek.. Yapmayı başarabilmek.. Ben olmanın ötesine geçebilmek... “Kendilik”leri birbirleriyle buluşturabilmek.
Bazılarımız daha şanslı; doğru zamanda doğru yerde; onunla buluştuğu için... Onunla buluştuğunda cesaret edip kendini kendine saklamak yerine; kendini ortaya koymak için…Tüm birlikteliklerin başında iki cesur yürek var illa ki; ve yeni bir hayat kurgulayan zihinler. Bazen de hazır çerçevelenmiş bir resme aranır kahraman; o eksik gibi görünen detayı doldurması için arayışa çıkılır. Bilinmez; hazır bir tabloya sonradan bir figür daha eklemek midir daha zor olan; yoksa iki fırçayla bir tuvale güzel bir resim yapmaya çalışmak mıdır.
İyi gider bazen her şey. Ahenk varsa huzur vardır. Amaçlar benzerdir; hayaller benzerdir; ya da zamanla benzetilir. Kalp kendi isteklerini ve hayallerini gerçekleştirirken; diğer kalbin de onunla huzurlu olduğunu görüyorsa iki kalbe yetecek kadar alanları var demektir. Bu ne hoştur; büyük tesadüftür.
Kalp kendini yaşarken; diğer kalp çok yalnız kalıyorsa; diğer kalp ürküyorsa; diğer kalp ısrarlı şekilde kızıyor; öfkeleniyorsa… acı gelir... hayalkırıklığı gelir… ahenk bozulur… Kalplerin biri kendini değersiz hisseder… anlaşılmadığını anlar… belki de anlaşıldığı halde yalnızlığa bırakılmıştır; ki bu daha büyük bir yıkım olur…”Bana nasıl kıydın?” demek ister.. Gözler iç içe bakmaz; eller ayrılır… çünkü artık kalpler de ayrıdır… Bir zamandır “çift”liğe alışmış kalp bocalayacaktır kendi kendine kalınca… Hele bu ilk büyük ayrılıksa; çok zor olacaktır.
Her yer diğer kalbi hatırlatan tuzaklarla doludur. Sokaklar; çiçekler; restoranlar; filmler; kitaplar.. Beraberce yapılan her şey; ve hatta diğer “çift”ler ona “yalnız” olduğunu hatırlatacaktır. İlişkide olmak öyle büyülü bir şey olmuştur ki; kendine aslında hep “yalnız” olduğunu unutturmuştur; nasıl yalnız olunacağını da… Bir gün diğer kalbin başka yoldan gitmek isteyeceğini; veya onun yolumuzdan gelmek istemeyeceğini hesaba katmayı unutturmuştur… Haydi şimdi kolaysa başla baştan kalp… Zor olacak belki; bil ki tuzaklara düşeceksin; üzüleceksin… Nasıl devam edeceksin atmaya… Öyle üzgünsün; öyle yorgunsun ki…
Kalp çok kıymetlidir ve eğer acının üstesinden gelemediğini görüyorsa belki bir daha asla kendini bu kadar riske atmamayı; yani kendini ve başkasını paylaşmamaya karar verecektir… Belki de dinlenmek isteyecektir biraz; kim olduğunu hatırlamak isteyecektir… Ona çok değerli olduğunu hatırlatabilecek olanlar dostlarıdır; arkadaşlarıdır; onu koşulsuz seven başkalarıdır… Sığınacağı samimi limanları; koruyucu limanları varsa belki yeniden başlar; eğer tekrar riske girmeyi göze alabilen cesur bir kalp olabilirse
Uzman Klinik Psikolog
Canan Devletkuşu Sayıoğlu
En önemlisi de paylaşmak… onunla duygularını paylaşmak... En büyük korkularını; başarılarını; hayallerini paylaşmak… Kendini paylaşmak... Ve tabi onunkileri paylaşmak…onun sevinçlerini; üzüntülerini paylaşmak... anlamaya çalışmak.. onun hislerini; düşüncelerini anlamayı denemek.. Onun olayları nasıl yorumladığını anlamayı denemek… Onu hep haklı bulmak değil; ama anlamak.. Ne yücedir tüm bunları yapabilmek.. Yapmayı başarabilmek.. Ben olmanın ötesine geçebilmek... “Kendilik”leri birbirleriyle buluşturabilmek.
Bazılarımız daha şanslı; doğru zamanda doğru yerde; onunla buluştuğu için... Onunla buluştuğunda cesaret edip kendini kendine saklamak yerine; kendini ortaya koymak için…Tüm birlikteliklerin başında iki cesur yürek var illa ki; ve yeni bir hayat kurgulayan zihinler. Bazen de hazır çerçevelenmiş bir resme aranır kahraman; o eksik gibi görünen detayı doldurması için arayışa çıkılır. Bilinmez; hazır bir tabloya sonradan bir figür daha eklemek midir daha zor olan; yoksa iki fırçayla bir tuvale güzel bir resim yapmaya çalışmak mıdır.
İyi gider bazen her şey. Ahenk varsa huzur vardır. Amaçlar benzerdir; hayaller benzerdir; ya da zamanla benzetilir. Kalp kendi isteklerini ve hayallerini gerçekleştirirken; diğer kalbin de onunla huzurlu olduğunu görüyorsa iki kalbe yetecek kadar alanları var demektir. Bu ne hoştur; büyük tesadüftür.
Kalp kendini yaşarken; diğer kalp çok yalnız kalıyorsa; diğer kalp ürküyorsa; diğer kalp ısrarlı şekilde kızıyor; öfkeleniyorsa… acı gelir... hayalkırıklığı gelir… ahenk bozulur… Kalplerin biri kendini değersiz hisseder… anlaşılmadığını anlar… belki de anlaşıldığı halde yalnızlığa bırakılmıştır; ki bu daha büyük bir yıkım olur…”Bana nasıl kıydın?” demek ister.. Gözler iç içe bakmaz; eller ayrılır… çünkü artık kalpler de ayrıdır… Bir zamandır “çift”liğe alışmış kalp bocalayacaktır kendi kendine kalınca… Hele bu ilk büyük ayrılıksa; çok zor olacaktır.
Her yer diğer kalbi hatırlatan tuzaklarla doludur. Sokaklar; çiçekler; restoranlar; filmler; kitaplar.. Beraberce yapılan her şey; ve hatta diğer “çift”ler ona “yalnız” olduğunu hatırlatacaktır. İlişkide olmak öyle büyülü bir şey olmuştur ki; kendine aslında hep “yalnız” olduğunu unutturmuştur; nasıl yalnız olunacağını da… Bir gün diğer kalbin başka yoldan gitmek isteyeceğini; veya onun yolumuzdan gelmek istemeyeceğini hesaba katmayı unutturmuştur… Haydi şimdi kolaysa başla baştan kalp… Zor olacak belki; bil ki tuzaklara düşeceksin; üzüleceksin… Nasıl devam edeceksin atmaya… Öyle üzgünsün; öyle yorgunsun ki…
Kalp çok kıymetlidir ve eğer acının üstesinden gelemediğini görüyorsa belki bir daha asla kendini bu kadar riske atmamayı; yani kendini ve başkasını paylaşmamaya karar verecektir… Belki de dinlenmek isteyecektir biraz; kim olduğunu hatırlamak isteyecektir… Ona çok değerli olduğunu hatırlatabilecek olanlar dostlarıdır; arkadaşlarıdır; onu koşulsuz seven başkalarıdır… Sığınacağı samimi limanları; koruyucu limanları varsa belki yeniden başlar; eğer tekrar riske girmeyi göze alabilen cesur bir kalp olabilirse
Uzman Klinik Psikolog
Canan Devletkuşu Sayıoğlu