Karne Kaygısı ve Pozitif Yaklaşım
KARNE KAYGISI VE POZİTİF YAKLAŞIM
Ders notları tamamlanıp okul idaresine teslim edildikten sonra notların derecesine bakılmadan bir karne heyecanını tüm öğrenciler yaşarlar. Bazı öğrenciler karnelerini alıp eve götürürlerken kaygı ve korkuya düştüğü görülmektedir. Bu kaygı anne ve babanın göstereceği tepkiden kaynaklanmaktadır.Ailelerin tutumları da farklılıklar göstermektedir. Kimi aileler katı durum sergilerken kimileri vurdum duymaz; kimileri anlayışla; kimileri de aşırı kaygılı davranır.
Çocuk bir değerlendirme ve sonuçlakarşı karşıya olduğunun bilincindedir. Bunun gerginliğini yaşamaktadır. Sınav kaygısı yaşayan çocuk gibi. Bu çocuk da bu dönemde başarısız karne ile kötü evlat ; aptal çocuk gibi birtakım değerlendirmelere maruz kalacağı kaygısını yaşamaktadır.
Karne ve diploma; bir emek sonucunda zahmetle elde ediliyor. Aileler ve yakınları da almış gibi oluyorlar.Devamsızlığı olan; çalışmayan; notlarından emin olmayan çocuk için karne alma adeta bir kabus gibidir.
Karne korkusunun artması; baskıcı ve otoriter ailelerde yoğun olarak yaşanmaktadır. Çocuk o baskıdan korktuğu ve çekindiğ iiçin yüksek kaygı yaşar. Buna bağlı olarak karnede not değiştirmeye; evden kaçmalara; hatta intihara varan olumsuzluklar yaşamaktadır.
Çocuğun kapasitesi vasat; ailenin beklentileri çok yüksekse sorun çıkmaktadır. Çocuk elinden geleni yapsa da; çok başarılı olamadıysa aile bundan dolayı çocuğa kızmakta; onu kınamaktadır. Bir başka durum da çocuğun kapasitesi iyi ancak; aile ilgisizse ortaya çıkmaktadır.Bir de kapasitesi olan ama bir şekilde tembellik yaptığı için kötü not getiren ve bunun karşılığında ailesinden tepki gören çocuklar vardır. Aileden istediği tebrik ialamayan; duygusal ihmale uğrayan çocuk; üzülür ve güven problemi yaşar. Bu ilerde ortaya çıkacak değişik sorunlara yol açar.
Özellikle okul başarısızlığı;yalnızlık; arkadaş ilişkilerinde başarılı olamama; küçük düşme gibi sebepler intiharlar için tetikleyici olmaktadır. Depresyon; anksiyete bozuklukları; manik depresif bozukluk ve şizofreni gibi pek çok ruhsal hastalığın ilk patladığı dönem; bu dönemdir. İntihar teşebbüsleri; genellikleokul dönüşü saatlerinde eve geldiklerinden bir süre sonra ya da yolda olmaktadır.
Çocuk Ben bu karneyi anne ve babama nasıl göstereceğim diye düşünmektedir.Yüksek düzeyde başarısızlık kaygısı yaşayan çocuk; baskıcı bir aile ortamında yaşama sevincini yitirme noktasına gelmektedir. Çocuk hakarete uğradığında gururu incinmektedir. Henüz benlik; kimlik duygusu oturmadığı için; intihara kadar giden davranışları göstermektedir. Maalesef her yıl karne dönemlerinde bunları yaşıyoruz.
Karne aslında çocuğun başarısında nziyade derslerindeki bazı eksikliklerinin olduğunu göstermek için öğrenciye ve ebeveynlere verilen bir uyarı belgesidir. Çocuğun; ilgi; yetenek; zeka ve hayat okulundaki başarısının bir göstergesi değildir. Ünlü fizikçi Einstein’ı delidiye okuldan kovmamışlar mıydı?
Karne öğrenciye verildiği gibi aynı zamanda aileye de verilmektedir. Karne; ailenin bir senelik ana-babalığının nasıl olduğunu da göstermektedir.
Ailelerin en büyük sorumluluğu hayatı seven; insanları seven; sorumluluk almayı seven; başarının peşinde koşan;kendini gerçekleştirme basamaklarını hızla çıkan bir çocuk yetiştirmektir.
Anne-babalar çocuğunun başarısızlığından şu araştırmaları yapmalı şu soruları kendilerine sormalılar
-Çocuğun işitme ve görme problemi var mı ?
-Algılaması ;zeka seviyesi ne?
-Dikkatini toparlayabiliyor mu
-Hangi yönleri daha iyi (matematik mi sözel mi ;pratik zekası mı ön planda
-Çocukla yıl boyu ne kadar ilgilendik?
-Çocukla iletişim kurarken "kalk dersini yap;fazla tv izleme ;bilgisayara aşırı takılma;sokakta çok kalma"şeklinde hep emir mi verdik?
Şunu unutmamalıyız ki; karne; çocuğun başarısı olduğu kadar aynı zamanda öğretmenin ve siz ana-babaların da başarısıdır. Çünkü; yapılan araştırmalar; çocuklardak iokul başarısızlığının en önemli nedenlerinden birinin de uygun olmayan aile ortamını olduğunu göstermektedir. Çocuğun gereksinimi olan; aile içindeki mutluve huzurlu ortam sağlanmalıdır. Ana babanın mutsuz olduğu; beklentilerin farklı olduğu bir ortamda çocuğun mutluluğunu beklemek ne kadar doğru olur.
Çocuğun karnesindeki notlarının düşük olmasında babanın evden uzakta olması veya babanın ilgisizliği büyük önem taşımaktadır. Çocuk-anne ilişkisi bir zaman sonra duyarsız hale gelmektedir. Bu noktada baba otoritesine ihtiyaç duyulmaktadır. Ancak baba otoritesi azarlayan değil; destekleyen olmalıdır. Yani babanın ilgisi ve kontrolü çok önemlidir.
Çocuğ açok küçük yaşlarda ufak tefek sorumluluklar verilmelidir ki çocuk okul çağına geldiği zaman ders çalışma sorumluluğunu alabilsin. Bu konuda ana-babalar bazen çok koruyucu olabilmektedir.
İlköğretimin sonlarına ve lise yıllarına doğru ergenlik döneminden dolayı; çocuklarımız geçici bir sorumluluk eksikliği yaşayabilmektedir. O güne kadar karnesi çok iyi gelen çocuğun birdenbire karnesinde düşük notlar belirlemeye başlayabilir. Bunun ergenliğe ilişkin bir dönem olduğu bilinmeli ve çocuğa ona göre yaklaşılmalıdır.
Kendisiyle barışık ve kendisine güvenen çocukların karneleri; genellikle öğretmeni ve aileyi mutlu eder. Bu çocukların anne-babalarının; çocuklarının kapasitelerini zorlamadıkları ancak destekledikleri; küçük yaşlardan itibaren çocuklarına sorumluluk vermeye başladıkları; aile içi huzursuzlukların çok fazla yaşanmadığı; notlar düştüğü zaman çocuğ uazarlamak yerine iletişim kurmayı seçtikleri ve çocuklarına nitelikli zamanlar ayırdıkları gözlenmektedir
İlköğretim altıncı sınıfta ve lise birincisınıflardaki çocuklarımız geçici bir uyum dönemi yaşadıklarından dolayı bu uyum dönemleri karnelerine yansıyabilmektedir. Çünkü yeni bir ortama girmekte ve derslerine değişik öğretmenler gelmektedir. Özellikle bu sınıflarda okuyan öğrencilerin aileleri bu konuları da göz önünde bulundurmalıdırlar.
Başarısızlığa yol açan nedenleri birlikte belirlemeye çalışın.Başarısızlığın kökeninde aile hayatının düzensizliği; TV izleme; anne baba geçimsizliği bulunabildiği gibi; okul hayatı; fizyolojik rahatsızlık; zihni kapasite ya da duygusal sorunlardan kaynaklanabilir.
ÇOCUĞUN KARNESİNİ İNCELEYEN ANNE-BABALAR NE YAPMALIDIR?
1. Öncelikle; başarısızlığın utançla karşılandığı ortamda; güçlüklerin üstesinden gelinemez. Ana-babaların bu konuda yapabilecekleri ilk şey; çocuğun başarısızlığını aile içinde utanç verici bi rdurum değil de; çaba gösterince aşılacak bir engel olarak kabul edildiğini anlamalarını sağlamağa çalışmaktır.
2. Karnedeki başarısız notlara dayanarak çocuğunuzu hiçbir zaman katı bir dille suçlamayın. Onlara lakap takmayın; eleştirmeyin;alay ederek aşağılamayın. Yine aynı şekilde kardeşleri veya komşu çocukları ile asla kıyaslamayın. Fiziksel şiddet gibi davranışlardan kesinlikle kaçının.Onların tatilini kısıtlamayın.Çocuğunuzun karnesiyle ilgili duygularınızı; çocuğunuzun kişiliğini incitmeden açık ve sade bir şekilde anlatın.
3.Kardeşi; arkadaşı ve komşu çocukları ile kıyaslamayın. Bu çocukların hoşuna gitmeyen bir davranıştır. Çünkü her çocuğun kapasitesi farklıdır. Çocuğunuzu olduğu gibi kabul edin ve onların kapasitesi dışında; başaramayacağı şeyleri beklemeyin. Başardığı işleri örnek gösterip;diğerini de başarabileceğini belirtin.
4. Çocuğunuza her zaman güvendiğinizi veyanında olduğunuzu hissettirin. Zaman zaman; "ben sana güveniyorum; eminim bunu da başaracaksın..." gibi Destekleyici cümleleri kullanın
5. Onun var olabilecek sorunları ile yakından ilgilenin. Kendinizi onun yerine koymaya veya onun yaşında yaşadıklarınızı hatırlamaya çalışın. Çocuğunuzun karnesiyle ilgili duygularını dikkatle dinleyin. Bu konuda kendi beklentilerinizi ifade ederek çocuğunuza kendini affettirme yolunu gösterin.
6. Neden okuması gerektiğini anlatın. Geçer not almak için değil; öğrenmek için çalışması gerektiği üzerinde durun.Bilgilerini okul dışı yaşamda da kullanabileceğini anlatın. Onu tatil döneminde; başarısız derslerini düzeltmesi için birlikte çözüm üretmeye teşvik edin. Birlikte bulduğunuz çözüm yolları için harekete geçin. Aynı şekilde çözüm yollarının işleyip; işlemediğini izleyin. Kısacası birlikte amaç belirlemeye çalışın.
7. Tatilini etkin bir biçimde değerlendirmesi için teşvik edin. Alternatifleri belirleyin ve seçeneklerden yararlanması için onu yönlendirin. Gerektiğinde ilgileri doğrultusunda birlikte bir şeyler yapın. Maça gidin; tiyatro ve sinemaya gidin. Ama bilsin ki derslerini de yapması gerekmektedir.
8. Siz ana-babalar ders çalışma ile ilgili çocuğunuza örnek olun. Unutmayın ki sizler çocuğunuz için en önemli örneklersiniz.
9. İyi notlarının yanında zayıf notlar almasının da normal olduğunu ve bu durumu çalışarak durumunu düzeltebileceğini açıklayın.
10. Siz ana-babalar her şeyden önce çocuğunuzu tanımalısınız. Ona güvenmelisiniz. Karnedeki notlarının sizlerin onlara sevgi düzeyinizi belirleyen rakamlar olmadıklarını hissettirmelisiniz.
12. Okul ve öğretmenlerle ilgili görüşlerinizi çocuğun yanında tartışmayınız
Her başarısızlık daha sonraki başarılar için bir yol göstericidir; bir uyarıdır ve elbette
ÇOCUĞUN BAŞARISININ ÖLÇÜSÜ KARNE OLMAMALIDIR.
Ders notları tamamlanıp okul idaresine teslim edildikten sonra notların derecesine bakılmadan bir karne heyecanını tüm öğrenciler yaşarlar. Bazı öğrenciler karnelerini alıp eve götürürlerken kaygı ve korkuya düştüğü görülmektedir. Bu kaygı anne ve babanın göstereceği tepkiden kaynaklanmaktadır.Ailelerin tutumları da farklılıklar göstermektedir. Kimi aileler katı durum sergilerken kimileri vurdum duymaz; kimileri anlayışla; kimileri de aşırı kaygılı davranır.
Çocuk bir değerlendirme ve sonuçlakarşı karşıya olduğunun bilincindedir. Bunun gerginliğini yaşamaktadır. Sınav kaygısı yaşayan çocuk gibi. Bu çocuk da bu dönemde başarısız karne ile kötü evlat ; aptal çocuk gibi birtakım değerlendirmelere maruz kalacağı kaygısını yaşamaktadır.
Karne ve diploma; bir emek sonucunda zahmetle elde ediliyor. Aileler ve yakınları da almış gibi oluyorlar.Devamsızlığı olan; çalışmayan; notlarından emin olmayan çocuk için karne alma adeta bir kabus gibidir.
Karne korkusunun artması; baskıcı ve otoriter ailelerde yoğun olarak yaşanmaktadır. Çocuk o baskıdan korktuğu ve çekindiğ iiçin yüksek kaygı yaşar. Buna bağlı olarak karnede not değiştirmeye; evden kaçmalara; hatta intihara varan olumsuzluklar yaşamaktadır.
Çocuğun kapasitesi vasat; ailenin beklentileri çok yüksekse sorun çıkmaktadır. Çocuk elinden geleni yapsa da; çok başarılı olamadıysa aile bundan dolayı çocuğa kızmakta; onu kınamaktadır. Bir başka durum da çocuğun kapasitesi iyi ancak; aile ilgisizse ortaya çıkmaktadır.Bir de kapasitesi olan ama bir şekilde tembellik yaptığı için kötü not getiren ve bunun karşılığında ailesinden tepki gören çocuklar vardır. Aileden istediği tebrik ialamayan; duygusal ihmale uğrayan çocuk; üzülür ve güven problemi yaşar. Bu ilerde ortaya çıkacak değişik sorunlara yol açar.
Özellikle okul başarısızlığı;yalnızlık; arkadaş ilişkilerinde başarılı olamama; küçük düşme gibi sebepler intiharlar için tetikleyici olmaktadır. Depresyon; anksiyete bozuklukları; manik depresif bozukluk ve şizofreni gibi pek çok ruhsal hastalığın ilk patladığı dönem; bu dönemdir. İntihar teşebbüsleri; genellikleokul dönüşü saatlerinde eve geldiklerinden bir süre sonra ya da yolda olmaktadır.
Çocuk Ben bu karneyi anne ve babama nasıl göstereceğim diye düşünmektedir.Yüksek düzeyde başarısızlık kaygısı yaşayan çocuk; baskıcı bir aile ortamında yaşama sevincini yitirme noktasına gelmektedir. Çocuk hakarete uğradığında gururu incinmektedir. Henüz benlik; kimlik duygusu oturmadığı için; intihara kadar giden davranışları göstermektedir. Maalesef her yıl karne dönemlerinde bunları yaşıyoruz.
Karne aslında çocuğun başarısında nziyade derslerindeki bazı eksikliklerinin olduğunu göstermek için öğrenciye ve ebeveynlere verilen bir uyarı belgesidir. Çocuğun; ilgi; yetenek; zeka ve hayat okulundaki başarısının bir göstergesi değildir. Ünlü fizikçi Einstein’ı delidiye okuldan kovmamışlar mıydı?
Karne öğrenciye verildiği gibi aynı zamanda aileye de verilmektedir. Karne; ailenin bir senelik ana-babalığının nasıl olduğunu da göstermektedir.
Ailelerin en büyük sorumluluğu hayatı seven; insanları seven; sorumluluk almayı seven; başarının peşinde koşan;kendini gerçekleştirme basamaklarını hızla çıkan bir çocuk yetiştirmektir.
Anne-babalar çocuğunun başarısızlığından şu araştırmaları yapmalı şu soruları kendilerine sormalılar
-Çocuğun işitme ve görme problemi var mı ?
-Algılaması ;zeka seviyesi ne?
-Dikkatini toparlayabiliyor mu
-Hangi yönleri daha iyi (matematik mi sözel mi ;pratik zekası mı ön planda
-Çocukla yıl boyu ne kadar ilgilendik?
-Çocukla iletişim kurarken "kalk dersini yap;fazla tv izleme ;bilgisayara aşırı takılma;sokakta çok kalma"şeklinde hep emir mi verdik?
Şunu unutmamalıyız ki; karne; çocuğun başarısı olduğu kadar aynı zamanda öğretmenin ve siz ana-babaların da başarısıdır. Çünkü; yapılan araştırmalar; çocuklardak iokul başarısızlığının en önemli nedenlerinden birinin de uygun olmayan aile ortamını olduğunu göstermektedir. Çocuğun gereksinimi olan; aile içindeki mutluve huzurlu ortam sağlanmalıdır. Ana babanın mutsuz olduğu; beklentilerin farklı olduğu bir ortamda çocuğun mutluluğunu beklemek ne kadar doğru olur.
Çocuğun karnesindeki notlarının düşük olmasında babanın evden uzakta olması veya babanın ilgisizliği büyük önem taşımaktadır. Çocuk-anne ilişkisi bir zaman sonra duyarsız hale gelmektedir. Bu noktada baba otoritesine ihtiyaç duyulmaktadır. Ancak baba otoritesi azarlayan değil; destekleyen olmalıdır. Yani babanın ilgisi ve kontrolü çok önemlidir.
Çocuğ açok küçük yaşlarda ufak tefek sorumluluklar verilmelidir ki çocuk okul çağına geldiği zaman ders çalışma sorumluluğunu alabilsin. Bu konuda ana-babalar bazen çok koruyucu olabilmektedir.
İlköğretimin sonlarına ve lise yıllarına doğru ergenlik döneminden dolayı; çocuklarımız geçici bir sorumluluk eksikliği yaşayabilmektedir. O güne kadar karnesi çok iyi gelen çocuğun birdenbire karnesinde düşük notlar belirlemeye başlayabilir. Bunun ergenliğe ilişkin bir dönem olduğu bilinmeli ve çocuğa ona göre yaklaşılmalıdır.
Kendisiyle barışık ve kendisine güvenen çocukların karneleri; genellikle öğretmeni ve aileyi mutlu eder. Bu çocukların anne-babalarının; çocuklarının kapasitelerini zorlamadıkları ancak destekledikleri; küçük yaşlardan itibaren çocuklarına sorumluluk vermeye başladıkları; aile içi huzursuzlukların çok fazla yaşanmadığı; notlar düştüğü zaman çocuğ uazarlamak yerine iletişim kurmayı seçtikleri ve çocuklarına nitelikli zamanlar ayırdıkları gözlenmektedir
İlköğretim altıncı sınıfta ve lise birincisınıflardaki çocuklarımız geçici bir uyum dönemi yaşadıklarından dolayı bu uyum dönemleri karnelerine yansıyabilmektedir. Çünkü yeni bir ortama girmekte ve derslerine değişik öğretmenler gelmektedir. Özellikle bu sınıflarda okuyan öğrencilerin aileleri bu konuları da göz önünde bulundurmalıdırlar.
Başarısızlığa yol açan nedenleri birlikte belirlemeye çalışın.Başarısızlığın kökeninde aile hayatının düzensizliği; TV izleme; anne baba geçimsizliği bulunabildiği gibi; okul hayatı; fizyolojik rahatsızlık; zihni kapasite ya da duygusal sorunlardan kaynaklanabilir.
ÇOCUĞUN KARNESİNİ İNCELEYEN ANNE-BABALAR NE YAPMALIDIR?
1. Öncelikle; başarısızlığın utançla karşılandığı ortamda; güçlüklerin üstesinden gelinemez. Ana-babaların bu konuda yapabilecekleri ilk şey; çocuğun başarısızlığını aile içinde utanç verici bi rdurum değil de; çaba gösterince aşılacak bir engel olarak kabul edildiğini anlamalarını sağlamağa çalışmaktır.
2. Karnedeki başarısız notlara dayanarak çocuğunuzu hiçbir zaman katı bir dille suçlamayın. Onlara lakap takmayın; eleştirmeyin;alay ederek aşağılamayın. Yine aynı şekilde kardeşleri veya komşu çocukları ile asla kıyaslamayın. Fiziksel şiddet gibi davranışlardan kesinlikle kaçının.Onların tatilini kısıtlamayın.Çocuğunuzun karnesiyle ilgili duygularınızı; çocuğunuzun kişiliğini incitmeden açık ve sade bir şekilde anlatın.
3.Kardeşi; arkadaşı ve komşu çocukları ile kıyaslamayın. Bu çocukların hoşuna gitmeyen bir davranıştır. Çünkü her çocuğun kapasitesi farklıdır. Çocuğunuzu olduğu gibi kabul edin ve onların kapasitesi dışında; başaramayacağı şeyleri beklemeyin. Başardığı işleri örnek gösterip;diğerini de başarabileceğini belirtin.
4. Çocuğunuza her zaman güvendiğinizi veyanında olduğunuzu hissettirin. Zaman zaman; "ben sana güveniyorum; eminim bunu da başaracaksın..." gibi Destekleyici cümleleri kullanın
5. Onun var olabilecek sorunları ile yakından ilgilenin. Kendinizi onun yerine koymaya veya onun yaşında yaşadıklarınızı hatırlamaya çalışın. Çocuğunuzun karnesiyle ilgili duygularını dikkatle dinleyin. Bu konuda kendi beklentilerinizi ifade ederek çocuğunuza kendini affettirme yolunu gösterin.
6. Neden okuması gerektiğini anlatın. Geçer not almak için değil; öğrenmek için çalışması gerektiği üzerinde durun.Bilgilerini okul dışı yaşamda da kullanabileceğini anlatın. Onu tatil döneminde; başarısız derslerini düzeltmesi için birlikte çözüm üretmeye teşvik edin. Birlikte bulduğunuz çözüm yolları için harekete geçin. Aynı şekilde çözüm yollarının işleyip; işlemediğini izleyin. Kısacası birlikte amaç belirlemeye çalışın.
7. Tatilini etkin bir biçimde değerlendirmesi için teşvik edin. Alternatifleri belirleyin ve seçeneklerden yararlanması için onu yönlendirin. Gerektiğinde ilgileri doğrultusunda birlikte bir şeyler yapın. Maça gidin; tiyatro ve sinemaya gidin. Ama bilsin ki derslerini de yapması gerekmektedir.
8. Siz ana-babalar ders çalışma ile ilgili çocuğunuza örnek olun. Unutmayın ki sizler çocuğunuz için en önemli örneklersiniz.
9. İyi notlarının yanında zayıf notlar almasının da normal olduğunu ve bu durumu çalışarak durumunu düzeltebileceğini açıklayın.
10. Siz ana-babalar her şeyden önce çocuğunuzu tanımalısınız. Ona güvenmelisiniz. Karnedeki notlarının sizlerin onlara sevgi düzeyinizi belirleyen rakamlar olmadıklarını hissettirmelisiniz.
12. Okul ve öğretmenlerle ilgili görüşlerinizi çocuğun yanında tartışmayınız
Her başarısızlık daha sonraki başarılar için bir yol göstericidir; bir uyarıdır ve elbette
ÇOCUĞUN BAŞARISININ ÖLÇÜSÜ KARNE OLMAMALIDIR.