Geleceğimiz Çocuklarımız
GELECEĞİMİZ ÇOCUKLARIMIZ
Herşey sadece bir damla gözyaşı ile başladı; gözpınarlarından doğup yanağından süzülen ve yüreğinin çığlıklarını dile getiren….Sadece bir damla gözyaşıydı; biten umutları anlatan ;hayal kırıklıklarını dile getiren ;pişmanlıkları ifade eden….. Yıkılmıştı; son noktayı koymuştu sanki; kendini çaresiz ve yorgun hissettiği her halinden belliydi….
Omzuna dokunduğumda ;irkildi. Bomboş gözlerle beni süzdü. Ona yardıma ihtiyacın var anlamıyla bakan bu bir çift gözün ; ne demek istediğini anlamaya çalışıyordu. Gözyaşlarının ne demek istediğini sordum.. O kadar ihtiyacı vardı ki ; onu yargılamadan dinleyecek birine …. Kızmadan eleştirmeden bakan gözlere…. O kadar ihtiyacı vardı ki; kendini eleştirmeye ; kendine olan kızgınlıklarını ;pişmanlıklarını hatalarını dile getirmeye……. Kendini savunmak zorunda kalmadan içindeki tüm duyguları boşaltabileceği yabancı ama onu anlayabilecek hatta yardım edebilecek ; yol gösterebilecek birine ihtiyacı vardı; bunu hissedebiliyor görebiliyordu. Ve karşısında kendisine bakan bu bir çift gözde ; tüm bu ihtiyaçlarını karşılayabilecek güven ; ilgi; anlayış; sabır hepsi ;hepsi vardı ;bunu ilk gördüğü andan itibaren artık biliyordu.
Anlatmaya başladı; sınavdan çıkmıştı; sınavı iyi geçmemişti. Nasıl iyi geçebilirdi ki; yeterince çalışmamıştı; okulda öğretmenleri ders anlatırken hayaller kurmuş; dersane saatlerini internet cafe de doldurmuş; ders çalışmayı her düşündüğünde ertelemek için bir bahane bulmuştu. Daha yeterince zamanının olduğunu yapabileceğini zannediyordu. Zamanın bu kadar hızlı akıp gittiğini ve yapması gerekenler için artık çok geç olduğunu yeni anlamıştı. Sınav ;ellerinden akıp giden bir su gibiydi ve artık onu durdurabilmenin bir yolu kalmamıştı. Peki ya evdekilere ne söyleyecekti? Annesine; babasına nasıl derdi sınavım kötü geçti diye….? Elleriyle kulaklarını tıkadı. Çevreden gelecek sözcükleri duymak istemiyor insanların verecekleri tepkilerden kaçınıyordu. O kızgın bakışları görmek istemiyordu. Ben sana söylemiştim demelerine katlanmak kolay mıydı sanki…. Çevresine bakındı; gülümseyerek; rahatlamış olarak sınavdan çıkan öğrenciler de vardı. Heyecanla sınavlarının iyi geçtiği haberini veriyorlardı. O an onların yerinde olabilmek nasıl da ulaşılmaz gözüküyordu ve fark etti ki o mutluluğu ve huzuru tadabilmek ve başarının tadını çıkarabilmek için emek harcamak gerekiyordu. Bir hedef oluşturmak ve o yolda ilerlemek için mücadele vermek ;o mücadeleden kaçmıştı ;yolun sonundaki mutluluğu; huzuru; heyecanı göremediği için……… Derin bir nefes aldı; gözyaşlarını sildi; ben de başarabilirim dedi. Duruşu değişti; omuzları gerildi;kafası dikleşti; yüzündeki matlık kayboldu. Artık başarabileceğine inanan ne yapması gerektiğini bilen ;ayakları yere basan ;kendinden emin biri vardı karşımda….
Evet sevgili anne ve babalar; çocuklarımız bazen kendi iç dünyalarını göstermemek ve karşıdan gelen ikazlara hazırlıklı durmak amacı ile sürekli savunmadadırlar. Savunmada olan kişi ; kendi gerçekliği ile yüzleşemez. Karşısındakini ikna etme çabaları o kadar yoğundur ki ; önce kendisi ikna olur. Hikayemizdeki öğrenci zor durumdaydı ama başaramayacak durumda değildi. Çocuklarımızın öncelikli ihtiyaçlarını öngörebilmek çok önemlidir. Eğer bu çocuk konusunda uzman olan bir psikolojik danışmandan yardım alsaydı; sonuçları önceden görecek hedef belirleyecek; hedefine uygun davranış kalıpları geliştirecek; bu yolda ilerlerken önüne çıkan problemleri çözme becerisi kazanacak ve varolan potansiyel gücünü en üst noktada kullanarak başarıya ulaşmanın tadını çıkaracaktı. Çocuklarımızın yaşam başarıları için neye ihtiyaçları olduğunu belirlemek ve bu konuda destek vermek onlar için yapabileceğiniz en büyük yatırımlardan biridir.
Herşey sadece bir damla gözyaşı ile başladı; gözpınarlarından doğup yanağından süzülen ve yüreğinin çığlıklarını dile getiren….Sadece bir damla gözyaşıydı; biten umutları anlatan ;hayal kırıklıklarını dile getiren ;pişmanlıkları ifade eden….. Yıkılmıştı; son noktayı koymuştu sanki; kendini çaresiz ve yorgun hissettiği her halinden belliydi….
Omzuna dokunduğumda ;irkildi. Bomboş gözlerle beni süzdü. Ona yardıma ihtiyacın var anlamıyla bakan bu bir çift gözün ; ne demek istediğini anlamaya çalışıyordu. Gözyaşlarının ne demek istediğini sordum.. O kadar ihtiyacı vardı ki ; onu yargılamadan dinleyecek birine …. Kızmadan eleştirmeden bakan gözlere…. O kadar ihtiyacı vardı ki; kendini eleştirmeye ; kendine olan kızgınlıklarını ;pişmanlıklarını hatalarını dile getirmeye……. Kendini savunmak zorunda kalmadan içindeki tüm duyguları boşaltabileceği yabancı ama onu anlayabilecek hatta yardım edebilecek ; yol gösterebilecek birine ihtiyacı vardı; bunu hissedebiliyor görebiliyordu. Ve karşısında kendisine bakan bu bir çift gözde ; tüm bu ihtiyaçlarını karşılayabilecek güven ; ilgi; anlayış; sabır hepsi ;hepsi vardı ;bunu ilk gördüğü andan itibaren artık biliyordu.
Anlatmaya başladı; sınavdan çıkmıştı; sınavı iyi geçmemişti. Nasıl iyi geçebilirdi ki; yeterince çalışmamıştı; okulda öğretmenleri ders anlatırken hayaller kurmuş; dersane saatlerini internet cafe de doldurmuş; ders çalışmayı her düşündüğünde ertelemek için bir bahane bulmuştu. Daha yeterince zamanının olduğunu yapabileceğini zannediyordu. Zamanın bu kadar hızlı akıp gittiğini ve yapması gerekenler için artık çok geç olduğunu yeni anlamıştı. Sınav ;ellerinden akıp giden bir su gibiydi ve artık onu durdurabilmenin bir yolu kalmamıştı. Peki ya evdekilere ne söyleyecekti? Annesine; babasına nasıl derdi sınavım kötü geçti diye….? Elleriyle kulaklarını tıkadı. Çevreden gelecek sözcükleri duymak istemiyor insanların verecekleri tepkilerden kaçınıyordu. O kızgın bakışları görmek istemiyordu. Ben sana söylemiştim demelerine katlanmak kolay mıydı sanki…. Çevresine bakındı; gülümseyerek; rahatlamış olarak sınavdan çıkan öğrenciler de vardı. Heyecanla sınavlarının iyi geçtiği haberini veriyorlardı. O an onların yerinde olabilmek nasıl da ulaşılmaz gözüküyordu ve fark etti ki o mutluluğu ve huzuru tadabilmek ve başarının tadını çıkarabilmek için emek harcamak gerekiyordu. Bir hedef oluşturmak ve o yolda ilerlemek için mücadele vermek ;o mücadeleden kaçmıştı ;yolun sonundaki mutluluğu; huzuru; heyecanı göremediği için……… Derin bir nefes aldı; gözyaşlarını sildi; ben de başarabilirim dedi. Duruşu değişti; omuzları gerildi;kafası dikleşti; yüzündeki matlık kayboldu. Artık başarabileceğine inanan ne yapması gerektiğini bilen ;ayakları yere basan ;kendinden emin biri vardı karşımda….
Evet sevgili anne ve babalar; çocuklarımız bazen kendi iç dünyalarını göstermemek ve karşıdan gelen ikazlara hazırlıklı durmak amacı ile sürekli savunmadadırlar. Savunmada olan kişi ; kendi gerçekliği ile yüzleşemez. Karşısındakini ikna etme çabaları o kadar yoğundur ki ; önce kendisi ikna olur. Hikayemizdeki öğrenci zor durumdaydı ama başaramayacak durumda değildi. Çocuklarımızın öncelikli ihtiyaçlarını öngörebilmek çok önemlidir. Eğer bu çocuk konusunda uzman olan bir psikolojik danışmandan yardım alsaydı; sonuçları önceden görecek hedef belirleyecek; hedefine uygun davranış kalıpları geliştirecek; bu yolda ilerlerken önüne çıkan problemleri çözme becerisi kazanacak ve varolan potansiyel gücünü en üst noktada kullanarak başarıya ulaşmanın tadını çıkaracaktı. Çocuklarımızın yaşam başarıları için neye ihtiyaçları olduğunu belirlemek ve bu konuda destek vermek onlar için yapabileceğiniz en büyük yatırımlardan biridir.