Çok Parçalı Femur Proksimal Kırığında İliofemoral Eksternal
ÇOK PARÇALI FEMUR PROKSİMAL KIRIĞINDA İLİOFEMORAL EKSTERNAL
FİKSATÖR KULANIMI ( OLGU SUNUMU )
GİRİŞ VE AMAÇ:
Günümüzde çok gelişmişimplantların varlığına rağmen parçalı femur proksimal kırıkları morbitite açısından problemli kırıklar olmaya devam etmektedir.Açılı plak;DHS plak uygulaması gibi konvansiyonel tekniklerin yanında günümüzde değişik tip eksternal fiksatörler ve bunların değişik kombinasyonları bu kırıkların tedavisinde kullanılabilmekte; (1.2.3) hatta bazen bizim vakamızda oluğu gibi hastayı ve cerrahı çaresizlikten kurtaran yöntem olabilmektedir.Bu çalışmada hiç bir internal tesbit materyali ile tesbit edilemeycek kadar parçalanmış bir kırığı olan hastanın ilio femoral eksternal fiksatör ile tadavisi anlatılmaktadır.
HASTA VE YÖNTEM:
26 yaşında erkek hasta;( Resim-1)
Av tüfeği yaralanması sonucu sol ilium ve uylukta saçma yaralanması ve sol femurda proksimal femur şavtına uzanan çok parçalı kırığa ilaveten femur boyun kırığı vardı kırık alanında çok sayıda av tüfeği saçması mevcuttu; multipl cilt lezyonları vardı. hasta başka bir merkezden sevk ile acil servisimize başvurdu. Hastada şaşırtıcı şekilde arter ve sinir yaralanması yoktu. Hasta acil servisteki yara temizliği bol rifampicinli serum fizyolojik ile yapıldı yara debritmanı yapıldı derhal antibiyotik profilaksisie alındı bacağa iskelet traksiyonu uygulandı daha sonra ortopedi servisine ya tırılarak iskelet traksiyonuna alındı; anti biyotik profilaksisine başlandı.Hastanın kı rığı hiçbir internal tespit materyaline uygun olmadığı gibi; o bölgede çok sayıda tüfek saçmasının bulunması internal tespit ve endoprotez uygulamasını oldukça riskli hale getirmekteydi.
Hastaya genel anestezi altında skopi kontrolü ile manuel traksiyonla iliak kanada üç adet; femur cisim anterolateraline üç adet şchanz çivisi konuldu; daha sonra unilateral oynar başlı eksternalfiksatör takıldı. Distrakte edildi.Skopi kontrolü ile uygun ve yeterli pozisyon sağ ladıktan sonta frame sıkıldı.Gentamisin ve Sefazolin profilaksisine postoperatif on gün devam edildi.Enfeksiyon açısından yakın takibe alındı.
SONUÇ VE TARTIŞMA:
Hastaya üçer haftalık periyotlarla rontgen ve fizik muayene yapıldı.Kırığın kaynama
seyiri yeterli idi. Enfeksiyon gelişmedi.İkinci ayın sonunda hastanın fiksatörle birlikte ekstremitesine yük vermesine müsaade edildi.Hasta cift koltuk değneği ile yavaş yavaş hafif yük verdirilerek yürütüldü.Post opratif dördüncü ayın sonunda fksatör sökülerek kalça egzersizlerine başlandı.kalça eklemine fleksiyon ekstansiyon ve rotasyon hareketleri zorlayıcı hareketlerden kaçınılarak nyaptırıldı. fizik tedavi ünütesinin desteği ile rehabilitasyona devam edildi.birinci yılın sonunda femur başında avasküle nekroz gelişmemişti.(Avazküler nekroz bilindiği gibi ortopedistlerin ençok korktuğu ve sevmediği durumların başında gelmektedir.tedavisiçok güçtür ve genellikle başarılı olunamamkta ve eklem artroplastiye gitmektedir.)Kalça hare ketleri tama yakındı.Ekstremitede 3 cm kısalık mevcuttu; hasta günlük işlerine dönmüştü.başkalarına bağımlı halde değildi.
Sonuç olarak uygun vakalarda kullanıldığı taktirde iliofemoral eksternal fiksatör uygulaması daha kısa ameliyat süresi (1;2) daha az kan kaybı ;kısasürede uygulana bilirliği (1;2;3) ile tercih nedeni olabilir.Bu hastada bizim uyguladığımız bu yöntemin dşında uygulanabilecek diğer bir yöntem ancak protez artroplastisi olabilirdi ancak ateşli silah yaralanması alanına protez artroplastisi uygulamak sonderece riskli biruygulama olurdu çünkü çok büyük enfeksiyon riski mevcuttu. Protez uygulamasından sonra enfeksiyon gelişmesi durumunda protezin sökülmesi gerekmekte buda hastanın sakat kalması ve başkalarının yardımına muhtaç yaşaması demekti.bu yöntem böylesine genç bir hastanın başkalarına bağımlı olmadan kendi işlerini yapabilen bir birey olmasına yardımcı olmuştur.
_____________________________
1.Monami A;Foldini C; J.Bone Joint Surg Am.2005Apr. 87(4)753-9
2.Vaateinen U; Makela A J Orthop Trauma 1993 7 (6) 521-4
3.Christadaulu N A Sdrenias CV Clin.Orthop Relet.2002 feb.(395) 268-9
FİKSATÖR KULANIMI ( OLGU SUNUMU )
Aydın E; Şarlak A; Sözen S
Kütahya Devlet Hastanesi Ortopedi KliniğiGİRİŞ VE AMAÇ:
Günümüzde çok gelişmişimplantların varlığına rağmen parçalı femur proksimal kırıkları morbitite açısından problemli kırıklar olmaya devam etmektedir.Açılı plak;DHS plak uygulaması gibi konvansiyonel tekniklerin yanında günümüzde değişik tip eksternal fiksatörler ve bunların değişik kombinasyonları bu kırıkların tedavisinde kullanılabilmekte; (1.2.3) hatta bazen bizim vakamızda oluğu gibi hastayı ve cerrahı çaresizlikten kurtaran yöntem olabilmektedir.Bu çalışmada hiç bir internal tesbit materyali ile tesbit edilemeycek kadar parçalanmış bir kırığı olan hastanın ilio femoral eksternal fiksatör ile tadavisi anlatılmaktadır.
HASTA VE YÖNTEM:
26 yaşında erkek hasta;( Resim-1)
Av tüfeği yaralanması sonucu sol ilium ve uylukta saçma yaralanması ve sol femurda proksimal femur şavtına uzanan çok parçalı kırığa ilaveten femur boyun kırığı vardı kırık alanında çok sayıda av tüfeği saçması mevcuttu; multipl cilt lezyonları vardı. hasta başka bir merkezden sevk ile acil servisimize başvurdu. Hastada şaşırtıcı şekilde arter ve sinir yaralanması yoktu. Hasta acil servisteki yara temizliği bol rifampicinli serum fizyolojik ile yapıldı yara debritmanı yapıldı derhal antibiyotik profilaksisie alındı bacağa iskelet traksiyonu uygulandı daha sonra ortopedi servisine ya tırılarak iskelet traksiyonuna alındı; anti biyotik profilaksisine başlandı.Hastanın kı rığı hiçbir internal tespit materyaline uygun olmadığı gibi; o bölgede çok sayıda tüfek saçmasının bulunması internal tespit ve endoprotez uygulamasını oldukça riskli hale getirmekteydi.
Hastaya genel anestezi altında skopi kontrolü ile manuel traksiyonla iliak kanada üç adet; femur cisim anterolateraline üç adet şchanz çivisi konuldu; daha sonra unilateral oynar başlı eksternalfiksatör takıldı. Distrakte edildi.Skopi kontrolü ile uygun ve yeterli pozisyon sağ ladıktan sonta frame sıkıldı.Gentamisin ve Sefazolin profilaksisine postoperatif on gün devam edildi.Enfeksiyon açısından yakın takibe alındı.
SONUÇ VE TARTIŞMA:
Hastaya üçer haftalık periyotlarla rontgen ve fizik muayene yapıldı.Kırığın kaynama
seyiri yeterli idi. Enfeksiyon gelişmedi.İkinci ayın sonunda hastanın fiksatörle birlikte ekstremitesine yük vermesine müsaade edildi.Hasta cift koltuk değneği ile yavaş yavaş hafif yük verdirilerek yürütüldü.Post opratif dördüncü ayın sonunda fksatör sökülerek kalça egzersizlerine başlandı.kalça eklemine fleksiyon ekstansiyon ve rotasyon hareketleri zorlayıcı hareketlerden kaçınılarak nyaptırıldı. fizik tedavi ünütesinin desteği ile rehabilitasyona devam edildi.birinci yılın sonunda femur başında avasküle nekroz gelişmemişti.(Avazküler nekroz bilindiği gibi ortopedistlerin ençok korktuğu ve sevmediği durumların başında gelmektedir.tedavisiçok güçtür ve genellikle başarılı olunamamkta ve eklem artroplastiye gitmektedir.)Kalça hare ketleri tama yakındı.Ekstremitede 3 cm kısalık mevcuttu; hasta günlük işlerine dönmüştü.başkalarına bağımlı halde değildi.
Sonuç olarak uygun vakalarda kullanıldığı taktirde iliofemoral eksternal fiksatör uygulaması daha kısa ameliyat süresi (1;2) daha az kan kaybı ;kısasürede uygulana bilirliği (1;2;3) ile tercih nedeni olabilir.Bu hastada bizim uyguladığımız bu yöntemin dşında uygulanabilecek diğer bir yöntem ancak protez artroplastisi olabilirdi ancak ateşli silah yaralanması alanına protez artroplastisi uygulamak sonderece riskli biruygulama olurdu çünkü çok büyük enfeksiyon riski mevcuttu. Protez uygulamasından sonra enfeksiyon gelişmesi durumunda protezin sökülmesi gerekmekte buda hastanın sakat kalması ve başkalarının yardımına muhtaç yaşaması demekti.bu yöntem böylesine genç bir hastanın başkalarına bağımlı olmadan kendi işlerini yapabilen bir birey olmasına yardımcı olmuştur.
_____________________________
1.Monami A;Foldini C; J.Bone Joint Surg Am.2005Apr. 87(4)753-9
2.Vaateinen U; Makela A J Orthop Trauma 1993 7 (6) 521-4
3.Christadaulu N A Sdrenias CV Clin.Orthop Relet.2002 feb.(395) 268-9