Kendine Yabancılaşma
KENDİNE YABANCILAŞMA
‘‘Karga kekliği taklit edeyim derken kendi yürüyüşünü şaşırmış.’’
Atasözü
Günümüz dünyasında insanlar artık acı veren bir yalnızlık içinde;aynılık ve sürekliliğin bozulduğu;kendi içinde yaygın ve şiddetli travma yaşayan;herhangi bir etkinlikte doyum sağlayamayan;boşluk duygusu içinde;iş ve uğraşlarından zevk alamayan; kararsızlık;temel güven duygusundan yoksun ve bağımlı;kendine uzaklaşmış bir birey haline gelmektedir.
…
Yaşadığımızın çağın hızlı değişimi;teknoloji dünyasının baş döndürücü gelişimiyle birlikte;insanın ruhsal ve biyolojik yapısı buna ayak uydurmaz hale gelmiştir.Bu değişimi kavramak ta yetersiz kalan insanoğlu gün geçtikçe kendine;çevresini ve doğal ortamından uzaklaşmaktadır.Bunun sonucu olarak insanın kendine ve tabiatına yabancılaşmaya sebebiyet vermekte ve bununla birlikte insanın insan olarak özellikten çıkıp nesneleşmektedir.Artık nesnelerin(masa;koltuk;araba vb.) değeri insanda farkı kalmaz hale gelmiştir.
…
İnsanın insan olrak özneden çıkıp nesneleşmesiyle ve kendine yabancılaşmasıyla birlikte;
Hayatın değersizleştiği;normsuzlaştığı ve anlamsızlaşması;bireyin kendi kendine yabancılaşmasıdır.İnsanın kendine yabancılaşmasıyla birlikte yaşamın tek amacı;hayvani ihtiyaçların(yemek ;içmek;uyumak;seks vb.) giderilmesi ve insani olan herşeyden uzaklaşmak.Kendi tabiatına uzaklaşan;yabancılaşan insan dış dünya haricinde kendi iç dünyasını unutur ve tüm gerçekliğin dış dünyada arar oysa kendimizi tanımak istiyorsak öncelikle kendi iç dünyamızla ;kendimizle ilgilenmemiz gerekiyor.
…
Kendimizle;bedenizle;cinselliğimizle ve ailemizle kurduğumuz bağın(iletişimin) güvenli ve güvensiz oluşu da çok önemlidir.Çünkü kendi kafamızda sorunları algılayış şeklimiz bu kurduğumuz güvenli ya da güvensiz bağa göre değişir.
Kendimiz gibi davranmayıp gerçekliğimizi bedenimize hapsedip;onun içinde sınırlayıp ve gizliyerek kendimizi ötekileştirmedir.kendimizden farklı bir şey bekleme;farklı görme hissi oluşmaktadır.Bu da başkasıyla özdeşleşme oluyor.Onun için kendimiz olamıyoruz.Bedenimizi;ailemizi redderek kendimizi red etmiş oluruz.Örneğin bazen fotograf çektiğimiz zaman güzel çıkmamışsa yırtarız ama herkes zaten bizi farklı açılardan görüyor.Biz bunu kendimiz için yırtarız …
…
Kendimize;bedenimize ve çevremize sahip çıkmak;kendimiz olmak.Tamamen kendi farkındalığımızın farkında olmak gerekli.Yoksa biz ve hayvanlari;biz ve tabiat;çevre vs.Kendimizi farklı görmek ve tabi bu kopuşlarla birlikte kendimize yabancılaşma ortaya çıkar.Bazı insanlar keşke şurda doğsaydım;şunun kızı/oğlu olsaydım vs.cümleler kurulur bu da kendinden ;ailesinden;kendi doğal ortamından uzaklaşan ben ortaya çıkar ve kendine yabancılaşma;uzaklaşmayı getirir.Ara sıra bunları yaparken elimde değil cümlelerini kurarız bu da kendini(beni) ötekileştirme oluyor.Ve artık biz kendimizi başkalarının gözünde tartmaya başlarız;bu da bizde sahte kendiliğe sebebiyet verir.Bizi kendimizden uzaklaştırır.Gerçek kendiliğin oksijen almasını engeller.
…
Kişinin kendi spontanlığında(kendiliğinden olma) gelişmeyen insan kendini;bedenini ve çevresini sevmez.Ladesçi ve maskeli bir hayatın içinde kendine yabancılaşıp;zamanla bir çok psikopatolojik sorunla yüz yüze kalır
..
…
Tohumu düşünsek toprak üstüne çıktıktan sonra güneş;su ve tüm minarelleri aldıktan sonra kendi gerçek üstünlüğüne ulaşır.Eğer gerekli minarelleri almasa kuduk kalır.
Gerçek benliğimizi;gerçekte kendiliğimizi yaşamasak daima kendimizi başkasının gözinde ararız ve kuduk kalırız.
ORJİNAL OLMAK FARKLI OLMAK DEĞİLDİR;ÖZ OLMAKTIR.
Y.K.Beyatlı
‘‘Karga kekliği taklit edeyim derken kendi yürüyüşünü şaşırmış.’’
Atasözü
Günümüz dünyasında insanlar artık acı veren bir yalnızlık içinde;aynılık ve sürekliliğin bozulduğu;kendi içinde yaygın ve şiddetli travma yaşayan;herhangi bir etkinlikte doyum sağlayamayan;boşluk duygusu içinde;iş ve uğraşlarından zevk alamayan; kararsızlık;temel güven duygusundan yoksun ve bağımlı;kendine uzaklaşmış bir birey haline gelmektedir.
…
Yaşadığımızın çağın hızlı değişimi;teknoloji dünyasının baş döndürücü gelişimiyle birlikte;insanın ruhsal ve biyolojik yapısı buna ayak uydurmaz hale gelmiştir.Bu değişimi kavramak ta yetersiz kalan insanoğlu gün geçtikçe kendine;çevresini ve doğal ortamından uzaklaşmaktadır.Bunun sonucu olarak insanın kendine ve tabiatına yabancılaşmaya sebebiyet vermekte ve bununla birlikte insanın insan olarak özellikten çıkıp nesneleşmektedir.Artık nesnelerin(masa;koltuk;araba vb.) değeri insanda farkı kalmaz hale gelmiştir.
…
İnsanın insan olrak özneden çıkıp nesneleşmesiyle ve kendine yabancılaşmasıyla birlikte;
- kendisine sunulan koşullara uyum sağlamak dışında topluma ve kendisine hiçbir katkısı olmayan;daima ekonomik yönde güçlünün yanında olma ;hakkı için mücadele yerine güçlü olana yaranmak ve yalakalık yapma;kurulan sisteme sadece uyum sağlamak dışında hayata hiçbir etkisi olmayan bir beşer durumuna gelmesi.
- Bir yerlere bağlanmadan birilerine yaslanmadan;başka bir deyimle;Ankara’da dayı olmadan bir şey yapamayan bir kişilik ortaya çıkar.İnsanlara;kendisine ve topluma yabancılaşma; güvensizlik duygusu ve yalnızlaşma;kendini toplumdan izole etmesiİnsanlara karşı çekingen ;içe dönük ve kendi düşünce ve fikirlerini açıklamaktan korkan;bulunduğu ortamı görüşlerine katılmak ve uyum sağlamak tek gerçek haline gelmesi
- Hayata karşı kötümser ;geleceğe güvenle bakamayan;yaşama nasıl anlam katacağını bulamayan;kaybolmuşluk ve yalnızlık duygusu;sürekli sıkıntı ve boşluk hissi
Hayatın değersizleştiği;normsuzlaştığı ve anlamsızlaşması;bireyin kendi kendine yabancılaşmasıdır.İnsanın kendine yabancılaşmasıyla birlikte yaşamın tek amacı;hayvani ihtiyaçların(yemek ;içmek;uyumak;seks vb.) giderilmesi ve insani olan herşeyden uzaklaşmak.Kendi tabiatına uzaklaşan;yabancılaşan insan dış dünya haricinde kendi iç dünyasını unutur ve tüm gerçekliğin dış dünyada arar oysa kendimizi tanımak istiyorsak öncelikle kendi iç dünyamızla ;kendimizle ilgilenmemiz gerekiyor.
…
Kendimizle;bedenizle;cinselliğimizle ve ailemizle kurduğumuz bağın(iletişimin) güvenli ve güvensiz oluşu da çok önemlidir.Çünkü kendi kafamızda sorunları algılayış şeklimiz bu kurduğumuz güvenli ya da güvensiz bağa göre değişir.
Kendimiz gibi davranmayıp gerçekliğimizi bedenimize hapsedip;onun içinde sınırlayıp ve gizliyerek kendimizi ötekileştirmedir.kendimizden farklı bir şey bekleme;farklı görme hissi oluşmaktadır.Bu da başkasıyla özdeşleşme oluyor.Onun için kendimiz olamıyoruz.Bedenimizi;ailemizi redderek kendimizi red etmiş oluruz.Örneğin bazen fotograf çektiğimiz zaman güzel çıkmamışsa yırtarız ama herkes zaten bizi farklı açılardan görüyor.Biz bunu kendimiz için yırtarız …
…
Kendimize;bedenimize ve çevremize sahip çıkmak;kendimiz olmak.Tamamen kendi farkındalığımızın farkında olmak gerekli.Yoksa biz ve hayvanlari;biz ve tabiat;çevre vs.Kendimizi farklı görmek ve tabi bu kopuşlarla birlikte kendimize yabancılaşma ortaya çıkar.Bazı insanlar keşke şurda doğsaydım;şunun kızı/oğlu olsaydım vs.cümleler kurulur bu da kendinden ;ailesinden;kendi doğal ortamından uzaklaşan ben ortaya çıkar ve kendine yabancılaşma;uzaklaşmayı getirir.Ara sıra bunları yaparken elimde değil cümlelerini kurarız bu da kendini(beni) ötekileştirme oluyor.Ve artık biz kendimizi başkalarının gözünde tartmaya başlarız;bu da bizde sahte kendiliğe sebebiyet verir.Bizi kendimizden uzaklaştırır.Gerçek kendiliğin oksijen almasını engeller.
…
Kişinin kendi spontanlığında(kendiliğinden olma) gelişmeyen insan kendini;bedenini ve çevresini sevmez.Ladesçi ve maskeli bir hayatın içinde kendine yabancılaşıp;zamanla bir çok psikopatolojik sorunla yüz yüze kalır
..
…
Tohumu düşünsek toprak üstüne çıktıktan sonra güneş;su ve tüm minarelleri aldıktan sonra kendi gerçek üstünlüğüne ulaşır.Eğer gerekli minarelleri almasa kuduk kalır.
Gerçek benliğimizi;gerçekte kendiliğimizi yaşamasak daima kendimizi başkasının gözinde ararız ve kuduk kalırız.
ORJİNAL OLMAK FARKLI OLMAK DEĞİLDİR;ÖZ OLMAKTIR.
Y.K.Beyatlı