Teknolojik Yalnızlık...
Günümüzde insanların gittikçe yalnızlaştığını görüyoruz.Teknoloji gelişirken insan ilişkileri bu gelişime uyum sağlayamıyor.Bu teknolojinin suçu mu acaba!Teknolojiyi suçlamak çok da doğru olmasa gerek diye düşünüyorum.Teknolojinin gelişimi insanın hayatını kolaylaştırıp sosyalleşmesini sağlaması gerekirken neden insanların ilişkileri azalıyor?
Düşünün bir kere! Çamaşırı elde yıkadığınızda harcadığınız zaman ile makinede yıkadığınız zaman aynı mıdır?İnsanların sadece makinanın tuşuna basarak çalıştırdığı ve zamanın kendisine kaldığı bir olay.Bu süre içinde de dışarı çıkabilir;arkadaşını arayabilir ya da komşunun zilini çalıp muhabbet yapabilirsin.Geçmişe dönüp baktığımızda bir günü çamaşır günü olarak ayarlamak gerekiyordu.
Telefon aynı şekilde .Uzakta olduğu için görüşme imkanının zor olduğu bir yakınını arayarak sesini duyabilir;sağlığı ve işleri hakkında bilgi sahibi olabilirsin.Ya da randevu verdiğin bir yere giderken geç kalacaksan bunu telefonla haber verme imkanın var.Saatlerce bekletmek ya da beklemek zorunda kalmayacaksın.
Bunlar olumlu örnekler.Ancak teknolojinin hayatımızı olumsuz etkilediği anlar da yok değil.Televizyon ya da bilgisayarı hayatımızın vazgeçilmezi olarak gördüğümüzde insan ilişkilerimiz azalıyor.Akşam saatlerinde evde toplanan ev halkı birbiri ile konuşmak yerine herkes köşesine çekiliyor.Kimi dizi;kimi maç seyrediyor;kimi de bilgisayar başında…
Önceden bir odanın içinde bir soba yanardı ve herkes o odada otururdu.Daha sonra her odada kalorifer yanmaya başladı ve insanlar kendi odalarına çekildi.Televizyonla birlikte insanlar tekrar bir araya gelip aynı odayı paylaşmaya başladı.Daha sonra televizyonda pek çok kanal ortaya çıktı ve her odaya televizyon girdi tekrar insanlar ilgilendikleri konulara göre odalarına çekilip o programı izlemeye başladı.Sonrası bilgisayar …
Bağımlılık oluşmadan kullanılsa pek çok konudan haberdar eden bir teknolojik alet.Dünyadan haber veriyor.İş yerinde pek çok kolaylık sağlıyor.Günlerce sürecek işleri ve yazışmaları anında yapabiliyoruz.Pek çok bilgiyi saklama imkanı buluyoruz.Ancak dediğim gibi aşırıya kaçmadığımızda faydası çok fazla.Ama her konuda olduğu gibi aşırı kullanımı insanların ruhsal dengelerini bozuyor ve içe kapanmalarına neden oluyor.Yalnız insanlar artıyor ve bu yalnızlık ve paylaşım azlığı sanal ortamda yeni arayışlar getiriyor.
Yine geçmişe dönmek istiyorum.Eskiden insanlar evde televizyon olmadığı ya da kısıtlı saatlerde televizyon programları yayınlandığı için komşuları ya da yakınları ile birlikte zaman geçiriyordu.Arkadaş toplantıları yapılıyor;her konuda konuşuluyor kimi zamanda eğlenceli oyunlar oynanıyordu.Günümüze geldiğimizde çoğu insan yanındaki komşusunu bile tanımıyor.Tabii bunun sorumlusu teknoloji mi yoksa değişen değer yargıları mı?
Bireysellik derken çok fazla abarttığımızı düşünüyorum.İnsanlar artık birbirini dinlemiyor ya da dinlemek istemiyor.Bu konu daha çok metropollerde yaşanıyor aslında.Maddi manevi sıkıntılar ve yaşanan olaylar birazda insanların güven duymasını engelliyor.Çevresine şüphe ile bakar hale geliyor.Bir insanın senin için yapacağı yardım ya da destek acaba bunun sonucunda benden ne isteyecek endişesi yaratıyor.Bu duruma nasıl gelindi?sorusu aklıma geliyor.Her geçen gün daha da yalnızlaştığımızı ve içimize kapandığımızı gözlemliyorum.Çocuklarımızı bencil yetiştiriyoruz.Adam sendecilik;bana dokunmayan bin yıl yaşasıncılık…Korkarım ileride bu günleri de arar olacağız.
Aile ilişkilerinde bile herkes kendi ile ilgileniyor.Eşler birbirinin isteklerini göz ardı ediyor.Biri bir oda da takip ettiği dizi filmi seyrederken;diğeri bilgisayarda internet başında kendine yeni eğlenceler arıyor.Bir araya gelip paylaşılan;konuşulan şeyler gittikçe azalıyor.Birbirinin sorununu dinlemek ya da birbirini anlamaya çalışmak yerine sorunlardan adeta kaçılmaya çalışılıyor.
Bu konuda aslında teknolojiyi suçlamak ya da sorumlu tutmak yerine insanın iletişim becerilerini kaybettiğini söylemek daha doğru olur.
Düşünün bir kere! Çamaşırı elde yıkadığınızda harcadığınız zaman ile makinede yıkadığınız zaman aynı mıdır?İnsanların sadece makinanın tuşuna basarak çalıştırdığı ve zamanın kendisine kaldığı bir olay.Bu süre içinde de dışarı çıkabilir;arkadaşını arayabilir ya da komşunun zilini çalıp muhabbet yapabilirsin.Geçmişe dönüp baktığımızda bir günü çamaşır günü olarak ayarlamak gerekiyordu.
Telefon aynı şekilde .Uzakta olduğu için görüşme imkanının zor olduğu bir yakınını arayarak sesini duyabilir;sağlığı ve işleri hakkında bilgi sahibi olabilirsin.Ya da randevu verdiğin bir yere giderken geç kalacaksan bunu telefonla haber verme imkanın var.Saatlerce bekletmek ya da beklemek zorunda kalmayacaksın.
Bunlar olumlu örnekler.Ancak teknolojinin hayatımızı olumsuz etkilediği anlar da yok değil.Televizyon ya da bilgisayarı hayatımızın vazgeçilmezi olarak gördüğümüzde insan ilişkilerimiz azalıyor.Akşam saatlerinde evde toplanan ev halkı birbiri ile konuşmak yerine herkes köşesine çekiliyor.Kimi dizi;kimi maç seyrediyor;kimi de bilgisayar başında…
Önceden bir odanın içinde bir soba yanardı ve herkes o odada otururdu.Daha sonra her odada kalorifer yanmaya başladı ve insanlar kendi odalarına çekildi.Televizyonla birlikte insanlar tekrar bir araya gelip aynı odayı paylaşmaya başladı.Daha sonra televizyonda pek çok kanal ortaya çıktı ve her odaya televizyon girdi tekrar insanlar ilgilendikleri konulara göre odalarına çekilip o programı izlemeye başladı.Sonrası bilgisayar …
Bağımlılık oluşmadan kullanılsa pek çok konudan haberdar eden bir teknolojik alet.Dünyadan haber veriyor.İş yerinde pek çok kolaylık sağlıyor.Günlerce sürecek işleri ve yazışmaları anında yapabiliyoruz.Pek çok bilgiyi saklama imkanı buluyoruz.Ancak dediğim gibi aşırıya kaçmadığımızda faydası çok fazla.Ama her konuda olduğu gibi aşırı kullanımı insanların ruhsal dengelerini bozuyor ve içe kapanmalarına neden oluyor.Yalnız insanlar artıyor ve bu yalnızlık ve paylaşım azlığı sanal ortamda yeni arayışlar getiriyor.
Yine geçmişe dönmek istiyorum.Eskiden insanlar evde televizyon olmadığı ya da kısıtlı saatlerde televizyon programları yayınlandığı için komşuları ya da yakınları ile birlikte zaman geçiriyordu.Arkadaş toplantıları yapılıyor;her konuda konuşuluyor kimi zamanda eğlenceli oyunlar oynanıyordu.Günümüze geldiğimizde çoğu insan yanındaki komşusunu bile tanımıyor.Tabii bunun sorumlusu teknoloji mi yoksa değişen değer yargıları mı?
Bireysellik derken çok fazla abarttığımızı düşünüyorum.İnsanlar artık birbirini dinlemiyor ya da dinlemek istemiyor.Bu konu daha çok metropollerde yaşanıyor aslında.Maddi manevi sıkıntılar ve yaşanan olaylar birazda insanların güven duymasını engelliyor.Çevresine şüphe ile bakar hale geliyor.Bir insanın senin için yapacağı yardım ya da destek acaba bunun sonucunda benden ne isteyecek endişesi yaratıyor.Bu duruma nasıl gelindi?sorusu aklıma geliyor.Her geçen gün daha da yalnızlaştığımızı ve içimize kapandığımızı gözlemliyorum.Çocuklarımızı bencil yetiştiriyoruz.Adam sendecilik;bana dokunmayan bin yıl yaşasıncılık…Korkarım ileride bu günleri de arar olacağız.
Aile ilişkilerinde bile herkes kendi ile ilgileniyor.Eşler birbirinin isteklerini göz ardı ediyor.Biri bir oda da takip ettiği dizi filmi seyrederken;diğeri bilgisayarda internet başında kendine yeni eğlenceler arıyor.Bir araya gelip paylaşılan;konuşulan şeyler gittikçe azalıyor.Birbirinin sorununu dinlemek ya da birbirini anlamaya çalışmak yerine sorunlardan adeta kaçılmaya çalışılıyor.
Bu konuda aslında teknolojiyi suçlamak ya da sorumlu tutmak yerine insanın iletişim becerilerini kaybettiğini söylemek daha doğru olur.