Çocukların ölümü ve soyut kavramları anlamaları yaş; cinsiyet; zihinsel ve duygusal gelişim; çevresel faktörler gibi değişkenlere bağlıdır.

Her aile bir gün çocuğun ölüm gerçeği ile karşı karşıya gelebileceğini düşünerek; çocuklara ölüm ile ilgili bilgi ve eğitimler vermelidir.

Varoluşun doğası; yaşam; yaşam içinde insan varlığı; varlığın sonlanması; çocuğun yaşına ve gelişimine uygun olarak anlatılmalı; ailelerin inanç sistemine göre bilgilendirilmelidir.

Çocuklarda ölüm anlayışı aşamalı olarak gelişir ve her yaşta ayrı bir algı oluşur. Ebeveynlerin ölüme vermiş olduğu tepkilerde; olaya bakış açısını daha da yoğunlaştırabilir. Bu yüzden acının en yoğun olduğu zamanlarda ebeveynlerin aile büyüklerinin ölümüne verdikleri yas tepkilerine dikkat etmeli; kendi duygularını ve davranışlarını; üzüntülerini paylaşırken çocuklara sakin bir ortam oluşturmaya dikkat etmelidir.

Olumsuz söz ve cümlelerden kaçınmalı Bir uzmandan destek almalıdır.

Cenaze yakınları çığlık atma; bayılma; gibi abartılı tepki gösteriyor; aile yakınları sakinleştiremiyor ve çocuk bu olaylara şahit oluyorsa çocuğun sorularına” o artık melek oldu bizi izliyor; o uyuyor; hastalık onu öldürdü; Allah yanına aldı onu toprağa bıraktık “gibi cümleler kurmamalıdır. unutmamalı ki bu durumda çocuğun yaşadığı travma ilerleyen dönemlerde çocukta uyku bozuklukları; ağlama nöbetleri; korku; kaygı; güvende hissetmeme; var olmayan şeylerden korkma; konuşma vb davranışlara yol açabilir.

İster yetişkin olsun ister çocuk olsun; böyle acı ve keder verici bir durum için uzmandan yardım alınmalı; duygu ve düşünceleri dinlenmeli yas üzerine çalışmalar yapılmalıdır.

Ölüm kaçınılması gereken bir konu değil aksine hayatın gerçeğidir. Çocukların yaşadığı keder duygusunu yaşamasına fırsat vermeli; duygularını bastırması; yok sayması; bu acının sadece üstünü örtmesine ve acıyı içinde uyutmasına neden olur.

Sayfa içeriği sadece bilgilendirme amaçlıdır; tanı ve tedavi için mutlaka doktorunuza başvurunuz.