Yaşamımıza giren insanlara ve karşılaştığımız olaylara dikkat ediyor muyuz?Yoksa eski düşünce kalıplarımızın rehaveti içinde sadece neden bunlar başıma geldi mi diyoruz? İnsanlarla olan konuşmalarımıza; her cümlemize; her düşüncemize ve duygumuza; her olayın içimizde açığa çıkardıklarına dikkat ediyor muyuz?Yoksa hiç fark etmeden; yaşamın sıradanlığı olarak algılayıp; yaşayıp geçiyor muyuz? Kırgın; acı çekmiş; içerlemiş; kızmış; isyan eder bir şekilde. Yaşamın bir kurbanı; diğerlerinin hedef tahtası olarak mı görüyoruz kendimizi?Eğer biz yaşamın bir kurbanıysak; eğer olaylar bizim başımıza geliyor ve bizim müdahele imkanımız yoksa; eğer hep çevremizdekiler bize bir şeyler yapıyorsa; bilin ki ipler kesinlikle bizim elimizde değil. Yaşamımız bir otomatik tepkiler silsilesi. Bu otomatik; robot yaşantıdan çıkmak için dikkat etmek çok önemli.Neye dikkat ?Karşılaşmalarımıza.Bize bizi anlatacak; kendimizi keşfetmemizi sağlayacak; otomatik tepkilerimizi; kırgınlıklarımızı; beklentilerimizi; fark etmemizi;kurban rolünü nasılda üstümüze hiç sorgulamadan giydiklerimizi bize gösterecek karşılaşmalarımıza.Olaylarla; insanlarla karşılaşmalarımızla. Bize ayna olacak karşılaşmalarımıza.
Kendimizi ifade etmek için yaptığımız işte bizi ciddiye almayan partnerimize hayal kırıklığıyla cevap verirken dilimizden dökülen "benim desteğe ihtiyacım yok ! " cümlesindeki destek beklentimizi fark edelim.Bu beklentinin nasıl da istediğimizi yaşama geçirmek için çevremize bağımlı hissettirdiğini; sadece kendimiz olmak; var olmak için seçtiğimiz yolda kendi başımıza ilerlemeyi nasıl da göze alamadığımızı fark edelim.Dikkat edelim;üzerinde düşünelim. Hiç bir olayı; hiç bir kelimeyi sıradan kabul etmemek lazım.Kazın. Daha da derin kazın. Neden öyle söyledik?Neden onun bakışıyla aşağılanmış; kırgın; suçlu... hissettik?Özellikle de otomatik tepkilerimize dikkat edelim.Onlar çok derinlerden gelirler. O an için farkedemeyebiliriz ama sonrasında üzerinden geçmek gerekli. Büyük çıkışların küçük anahtarlarıdır bunlar. Unutmayalım hepimiz benzer şeyleri elbet yaşıyoruz ama tepkilerimizin boyutları farklı çünkü her birey kendi içinde (insan)özeldir.