Çocuklarda Ayrılma Anksiyetesi (Kaygısı) Bozukluğu
- Ayrılma anksiyetesi bozukluğu; çocuğun; evden; ebeveynlerinden veya bağlandığı kişilerden ayrılma durumu yaşadığında 4 hafta ya da daha uzun süre boyunca gelişim düzeyine uygun olmayan yoğun kaygı hali yaşaması olarak ifade edilebilir.
- Çocuk; her ayrılma durumunda yineleyici bir şekilde yoğun korku ve kaygı hali yaşar ve ayrılma durumu yaşadığı kişilerle sürekli bir biçimde ilişki içinde olmaya ihtiyaç duyar.
- Özellikle; çocuğun okula ya da kreşe başladığı dönemde bu anksiyetik durumun varlığı kendini belli eder. Çocuk; okula gitmemek adına çeşitli yolları dener ve okula gitmeyi reddeder.
- Okul çocuğu; tıpkı 24 aylık bebeklerin yaşadığı korkua benzer korku ve kaygı yaşar.
- Bağlanma figürlerinden ayrılma durumu ya da ayrılma beklentisinin varlığında çocukta; bir takım bilişsel; fiziksel; duygusal ve davranışsal semptomlar ortaya çıkmaktadır.
Ayrılma Anksiyetesi Bozukluğu Tanı Ölçütleri
- Her ayrılık durumunda yeniden ortaya çıkan yoğun kaygı ve panik hali
- Ayrıldığı kişilerin (ebeveynleri ya da bağlı olduğu kişiler) başına kötü bir şey geleceğine ilişkin aşırı kaygı hali yaşama
- Okula ya da başka bir yere gitmeyi reddetme veya bu konuda isteksizlik gösterme durumu
- Ayrılık temalı kâbuslar görme
- Evden uzak bir yerde uyumayı reddetme veya bu konuda isteksizlik gösterme
- Tekrar eden fiziksel yakınmalar ( mide ağrısı; baş ağrısı; kusma; iştahsızlık; ishal; taşikardi gibi yaşanan kaygının bedenselleştirilmesinden kaynaklı belirtiler gösterme
-
Klinik Görünümler
- Okuldan kaçınma davranışları sergileme
- Uyuyamama; mide bulantısı
- Sürekli olarak güvenliğini oluşturacak eylemlerde bulunma isteği ( yastığa sarılıp uyuma gibi…)
-
Ayrılma Anksiyetesi Bozukluğu Görülme Sıklığı
- Kız çocuklarında görülme sıklığı; erkek çocuklarda görülmeye oranla iki kat daha fazladır.
- Kız çocuklarında görülme oranı; % 5- 10 oranındadır.
- Ayrılma anksiyetesi bozukluğunun çocuk ve ergenlerde görülme oranı % 3-5 arasındadır.
-
Ayrılma Anksiyetesi Bozukluğunun Görülme Nedenleri
- Ayrılma anksiyetesş bozukluğunun oluşmasında psikolojik; biyolojik ve soyaal etmenler etkilidir.
- Aşırı kontrolcü anne- baba tutumu
- Kız ve erkek çocuklarda hemen hemen aynı sıklıkta görülüyor olması; bu bozukluğun ebeveynler tarafından çocuğa aktarılmış; yansıtılmışolduğunu göstermektedir.
- Ayrılma anksiyetesinin şiddetini; erken dönem çocukluk çağında yaşana depresyonlar; çatışmalı aile ortamı; sosyal fobiler kardeş kıskançlığı gibi durumlar artırmaktadır.
-
Ayrılma Anksiyetesi Bozukluğunun Tedavisi
- Davranışçı ve bilişsel terapiler kullanılmaktadır.
- Tedavi planı genellikle okula yeniden ve en kısa zamanda dönme ve tedaviye öğretmenin aktif katılımını içerir.
- Tedavi en çok kullanılan yöntemler; oyun terapisi; çocukla psikoterapi; psikodrama gibi tedavi yöntemleri etkili şekilde kullanılmaktadır.
Sayfa içeriği sadece bilgilendirme amaçlıdır; tanı ve tedavi için mutlaka doktorunuza başvurunuz.