Endolenfatik hidrops; endolenfatik basınçta bir artış nedeniyle oluşan vertigo (dengesizlik; baş dönmesi); dalgalanan (azalıp artan) işitme kaybı ve tinnitus (kulak çınlaması) belirtilerinin bir arada bulunmasını tanımlamak için kullanılan bir terimdir. Endolenfatik hidropsun nedeni biliniyorsa bu duruma Meniere sendromu; nedeni bilinmiyor ise (idiyopatik) Meniere hastalığı adı verilir.

Meniere hastalığı kadınlarda erkeklere oranlara daha sık görülür. Hastalar; ani; nöbet şeklinde gelişen kulak çınlaması (tinnitus); kulakta dolgunluk (basınç hissi); azalıp artan (fluktuan) işitme kaybı ve vertigodan yakınırlar. Zamanla yeni ataklarla birlikte işitmenin yavaş yavaş kalıcı şekilde azaldığı görülür. Belirtiler bireyler arasında çok farklılık gösterse de; bazı hastalarda kohlear (çınlama; işitme kaybı gibi); bazı hastalarda ise vestibüler (vertigo; denge bozukluğu gibi) belirtiler daha baskındır. Ataklar; dakikalar ya da saatler boyunca sürebilir. Genelde 3 saatten daha kısa olduğu ifade edilir.

Tanı genellikle yukarıda bahsedilen şikayetlerin bulunması ile koyulabilir. Bu duruma sıklıkla bulantı; kusma ve terleme de eşlik edebilir. Odyolojik ve vestibüler (işitme ve denge ile ilgili) testler; sensörinöral tipte bir işitme kaybını ve kalorik testlerde tek taraflı bir zayıflığı gösterebilir.

Meniere hastalığı belirtilerinin azaltılması için tuz kısıtlaması; vücuttan su attıran (diüretik); damar genişletici (vazodilatör); bulantı – kusmayı baskılayıcı (antiemetik) ilaçlar kullanılabilir. Medikal tedaviye cevap vermeyen hastalarda hastanın işitme durumuna göre değişik girişimsel ya da cerrahi yöntemler tedavi amacı ile kullanılabilir.

Sayfa içeriği sadece bilgilendirme amaçlıdır; tanı ve tedavi için mutlaka doktorunuza başvurunuz.