Destekleyici psikoterapi; psikiyatrik tanısal değerlendirmeyi gerektiren; terapistin girişimlerinin planlı ve
özgül bir hedefi başarmaya yönelik olarak tasarlandığı bir psikoterapidir. Psikodinamik temellere
dayalıdır. Ancak bu terapi türünü kullanan psikoterapist hastanın ihtiyaçlarını dikkate alarak; kullandığı
müdahale araçları açısından eklektik (bütüncül; diğer psikoterapi tekniklerinden de faydalanan) olabilir.
Günümüzde destekleyici psikoterapi; bireysel psikoterapiler içinde en yaygın kullanılan yöntemdir.

Amaçları; belirtileri iyileştirmek; ruhsal bozukluğun yinelenmesi riskini azaltmak veya önlemek; öz
saygıyı; ego işlevlerini ve uyum becerilerini onarmak; sürdürmek ve geliştirmek; bireyin bir ruhsal
bozukluğu olmasa da güncel bir sorunla baş etmesine yardım etmektir.

En sık kullanıldığı ve en etkili olduğu ruhsal sorun ve hastalıklar; depresif bozukluk; fobik bozukluklar;
panik ataklar ve panik bozukluk; sosyal fobi; fiziksel durumu etkileyen psikolojik etmenler (psikosomatik
bozukluklar); yas süreci; intihar krizi veya sonrası; evlilik sorunlarındaki kriz durumları; bunamanın erken
evreleri; madde kötüye kullanımı; şizofreni ve tüm kişilik bozukluklarıdır.

Ayrıca bazı tıbbi hastalıkların (AIDS; kanser; bazı nörolojik hastalıklar gibi) terminal dönemlerinde; kronik
tıbbi hastalıklara sahip hastaların (astım; şeker hastalığı; transplantasyon sonrası uyum gibi) ruhsal
sorunlarında ve akut tıbbi hastalıklar (kalp krizi sonrası; omurilik yaralanmaları) sonrasında destekleyici
psikoterapiden yararlanılır.

Sayfa içeriği sadece bilgilendirme amaçlıdır; tanı ve tedavi için mutlaka doktorunuza başvurunuz.