Çocuklar farklı dönemlere özel farklı davranışlar sergileyebilirler.

Bu yazımızda çocukların odalarını ayırma süreçlerini; gece korkularını ve uyku düzenlerini paylaşmak istedik.

Çocuklar doğduklarından itibaren rutin bir düzene ihtiyaç duyuyorlar. Bu düzen sayesinde; arka arkaya gelen durumları tahmin edebilir ve daha hazır olabilirler.

Düzen dediğimiz durum; uyku saatinin belli olması ve tam zamanında olması şeklinde değildir. Uyandığı andan itibaren; birbiri ardına gelen olayların düzenli şekilde ilerlemesidir. Örneğin; uykuya dalmadan önce pijama giyme; el oyunu oynama; masal okuma ve ninni söyleme… Uykuya geçiş süreci için bu rutin düzenli bir şekilde uygulanırsa; çocuk bu bağlantıları bir süre sonra öğrenir ve uykuya çok daha rahat geçer. 6 aydan itibaren bebeklerde bu düzenin oluşması; çocukluk döneminde de devam ettirilmesi gerekir.

Çocuklarda yatakları ayırma ve odaları ayırma farklı süreçlerdir. 40 gün itibariyle bebekler farklı yatakta yatabilirken; aynı odada olunması anneyi rahatlatan bir durumdur. 6 ay itibariyle bebekler farklı odada kalabilir.

1 yaşından sonra odaları ve yatağı ayırmak daha zordur. Bilinçlenen ve büyüyen çocuk bu duruma büyük bir direnç gösterebilir. Ağlayıp annenin yanına gelebilir. Bu süreçte çocuğun yanında olmak; uyuyana kadar birlikte zaman geçirmek ve kademeli olarak çocuğu ayırmak doğru olacaktır.

Bu noktada her aile için farklı bir süreç işleyebilir; aile düzenleri farklı olduğundan dolayı alışma süreci farklı ilerleyecektir.

Gelişen ve büyüyen çocukların her yaş döneminde farklı korku ve kaygıları olabilir. 4 yaş civarında çocukların gece korkusu yaşadıkları bir dönem vardır. Bu dönemde karanlıktan korkabilir; gece korkunç rüyalar görüp ebeveynlerin yanına gelmek isteyebilirler. Gelişen ve olgunlaşan çocuk beyninde; soyut kavramlara merak salmayla birlikte bu davranışların gözlemlenmesi normaldir. Bu süreçte ebeveynler aşağıda belirteceğimiz noktalara dikkat etmelidir;

• Çocuğa onu anladığınızı ve korkularını dindirmek için sizden yardım alabileceği güvenini oluşturmanız gerekir. Bu sebepten; ‘anne karanlıktan korkuyorum; dışarda yatağımın altına bir canavar var.’ gibi cümlelerle yanınıza gelen çocuğunuza ‘Ben yanındayım; korkmana gerek yok; hadi gel konuşalım.’ Diyerek cevap vermek doğru olacaktır. “Bunda korkacak bir şey yok; korkmana gerek yok.” dememek gerekir.

• Çocuğun korktuğu şeyleri anlatmasına ve zihninde canlandırmasına izin vermek gerekir. Seçtiği bazı oyuncakları belirleyip; gel bu oyuncaklar seni korusun; yatağının başına koyalım; kapının girişine koyalım denilebilir.

• Korktuğu şeyleri çizmesine veya onlarla ilgili bir masal kurmasına destek vermek gerekir.

• ‘Canavardan korkuyorum.’ diyen çocuğunuza; ‘Sende bir şövalye kostümü giydiğini hayal et. Bir atın üstünde canavarı karşıladığında eminim senden korkacaktır. ‘Gibi karşılık vererek; onu anladığınızı ve düşünce yoluyla bir çözüm bulduğunuzu yansıtmış olacaksınız.

• Çocuğunuzla birlikte gece korkularıyla ilgili kitaplar okumak çok faydalı olacaktır. Aşağıda bu konuyla ilgili okuyabileceğiniz kitapları bulabilirsiniz.

-İnci Karanlıktan Korkmuyor

-Kim Korkar Karanlıktan?

-Teo’nun Gece Korkusu Kitabı

Uzun süre devam eden gece korkuları; uykudan sık sık ve çığlık atarak uyanma; uykusunu alamadığı için gün içinde dikkatini toplayamama ve durumdan olumsuz etkilenmeye başlayan çocuğunuz için psikolojik bir destek almanız doğru olacaktır.

Sayfa içeriği sadece bilgilendirme amaçlıdır; tanı ve tedavi için mutlaka doktorunuza başvurunuz.